Kolejny, bardzo przydatny dziś evergreen «Uczty Baltazara»:
26 marzec 2019
25 lutego 2019, we włoskim dzienniku urzędowym podano do wiadomości, że tryptorelina – lek przeciw-rakowy (w gruncie rzeczy, żadnego raka nieleczący, o czym później), którego skutkiem ubocznym jest hamowanie dojrzewania płciowego – wpisana została na listę produktów leczniczych refundowanych przez Servizio Sanitario Nazionale (SSN), tj. włoski system opieki zdrowotnej.
Oznacza to w praktyce, że użycie leku zostanie poszerzone na przypadki tzw. «dysforii płci» u dzieci i młodzieży.
Tryptorelina – nazwana we Włoszech «gender-lekiem» – ma za zadanie zablokowanie dojrzewania płciowego w przedziale wiekowym 12 – 18 lat. Później, zgodnie z włoskim systemem prawnym, możliwe jest przeprowadzenie zabiegu chirurgicznego.
Dziennik stwierdza, że procedura hormonalna powinna być stosowana jedynie wówczas, gdy pomoc ekipy złożonej z psychologów, psychoterapeutów oraz psychiatrów nie daje oczekiwanych skutków, lub gdy istnieje zagrożenie popełnienia samobójstwa.
Tryptorelina – syntetyczny dekapeptyd, analog gonadoreliny, składnik aktywny leku o nazwie Decapeptyl – oddziałuje na przysadkę mózgową, powodując zmniejszanie wydzielania gonadotropin (estradiolu u kobiet i testosteronu u mężczyzn). W chwili obecnej, Decapeptyl używany jest do lecznia raka gruczołu krokowego i raka piersi. Używany jest także do kastracji chemicznej.
https://en.wikipedia.org/wiki/Triptorelin
Włoskie środowiska nawołujące do zablokowania tryptoreliny (stowarzyszenia Scienza e Vita oraz Centro Studi Livatino) utrzymują, że w przypadkach tzw. dysforii płci wystarczająca jest pomoc psychologiczna i że istnieje bardzo duże niebezpieczeństwo, iż blokada farmakologiczna może powodować demineralizację kości, a także rozbieżność pomiędzy rozwojem fizycznym i rozwojem funkcji poznawczych (lek zatrzymuje rozwój mózgu) u dzieci.
Z badań przeprowadzonych w Szwecji wynika, że po 10 latach od zmiany płci, gwałtownie wzrasta liczba przypadków śmierci, samobójstwa, niewydolności nerek, chorób układu sercowo-naczyniowego i chorób psychicznych. Prawdopodobnie – w przypadku zmiany decyzji – stosowanie tryptoreliny grozi niepłodnością.
Paradoksem jest także fakt, że chociaż American Psychiatric Association oraz Światowa Organizacja Zdrowia nie uznają dysforii płci za chorobę, zaznaczają jednakże, że «wymaga ona opieki zdrowotnej».
«Avvenire», dziennik konferencji episkopatu włoskiego przyjął wiadomość z entuzjazmem, pisząc o konieczności zaradzenia cierpieniom dzieci z dysforią.
Zauważmy również, iż podobnie jak w przypadku sodomii czy eutanazji – Papieska Akademia Życia nie zaprotestowała, a wręcz przeciwnie, wyraziła poparcie dla inicjatywy.
Laura Palazzani, wiceprezydent włoskiego Komitetu Bioetyki, członek Papieskiej Akademii Życia, w wywiadzie dla strony www.vaticannews.va (witryna oficjalna Stolicy Apostolskiej) usprawiedliwiła użycie hormonu, dodając, że jego zastosowanie będzie miało miejsce jedynie po wielu badaniach psychiatrycznych oraz psychologicznych, gwarantujących nieodzowność jego aplikacji.
Opinia bioetyka Watykanu nie jest jednakże zgodne z faktycznym stanem rzeczy, ponieważ – jak donosi «La Nuova Bussola Quotidiana» – w artykułach opisujących pracę centrum ds. dysforii przy mediolańskim szpitalu Niguarda – «zmiana płci jest tam jest proponowana jako coś całkowicie normalnego – krok wręcz postępowy».
Oficjalnie, procedura przewiduje 5 wizyt specjalistycznych, po zaliczeniu których dziecko rozpoczyna terapię hormonalną. Czesto jednakże hormon zostaje podany wcześniej, nawet w sytuacji, gdy zdania specjalistów centrum są podzielone.
Nikt tak naprawdę nie dopytuje się o przyczyny decyzji dziecka i nie proponuje się rozwiązania alternatywnego. Szpital mediolański – informuje dalej witryna – nie jest jedynym włoskim ośrodkiem ds. dysforii, postępującym w opisany sposób.
Równie przerażające są dalsze informacje, których dostarcza www.lanuovabq.it. Pisze, że często dzieci boją się, iż procedury lekarzy mogą zaszkodzić ich zdrowiu i mówią o tym, szpital jednakże – który współpracuje z agencjami LGBT – kieruje swych pacjentów do nich, gdzi zachęca się ich do kontynuowania terapii hormonalnej.
Absolutnie nie informuje się dzieci o tym, że są przypadki rezygnacji z zamiaru zmiany płci. Pytania rodziców o skutki długotrwałego użycia tryptoreliny napotykają na wrogość ze strony ekip lekarskich.
W sytuacji rezygnacji z terapii hormonalnej, dzieciom z problemami dysforii nie oferuje się żadnego wsparcia psychologicznego.
Na temat opinii eksperta watykańskiego, w wywiadzie dla Life Site News wypowiedziała się dr. Michelle Cretella – prezydent College of American Pediatricians, która stwierdziła, że w żadnym przypadku dzieciom zdrowym nie powinno się podawać hormonów.
Dodała, że nawet w przypadkach uzasadnionych użycia tryptoreliny, takich jak leczenie przedwczesnego dojrzewania u dzieci, raka gruczołu krokoweg, czy endometriozy, pojawiają się u pacjentów poważne skutki uboczne, do których należy osteoporoza, długotrwałe problemy z pamięcią oraz wysokie ryzyko zachorowania na raka jąder.
Także wydarzenia, jakie ostatnio miały miejsce w Anglii, powinny dać do myślenia.
Gender Indentity Development Service (GIDS) oznacza brytyjskie centrum (należące do National Health Service – NHS) zajmujące się dziećmi z dysforią płci. Agencja ma swą siedzibę w Tavistock and Portman NHS Foundation Trust.
https://en.wikipedia.org/wiki/Tavistock_and_Portman_NHS_Foundation_Trust
Poinformowano, że na przestrzeni ostatnich 5 lat, ilość nieletnich pacjentów centrum londyńskiego zwiększyła się wykładniczo, tj, z 468 wzrosła do około 2519 rocznie, tj. o 400 %.
Mass media nie relacjonują natomiast tego, co dzieje się wewnątrz Tavistock Institute.
Doktor David Bell, psychoanalityk, dyrektor personelu GIDS, wyjaśnił w swym niedawnym raporcie, że agencja nie jest w stanie oceniać w sposób należyty swych bardzo młodych pacjentów. Dodał także, iź centrum znajduje się pod dużą presją lobbies oraz aktywistów pro-trans.
Marcus Evans – jeden z szefów Tavistock and Portman NHS Foundation Trust (instytucji, która zarządza ośrodkiem GIDS) – złożył rezygnację.
GIDS został oskarżony o to, że swe terapie hormonalne oferował dzieciom i młodzieży zbyt szybko. Stwierdzono też, że specyfiki farmaceutyczne blokujące hormony mogą zaowocować dewastacją całego życia dziecka, jego tożsamości i rozwoju.
Pojawienie się terapii hormonalnych jest skutkiem działań coraz to bardziej silnych lobby pro-trans, które nie tylko zwiększają ilość liter w akronimach ich organizacji (LGBT, LGBTQ, LGBTQIA, LGBTQIAPK), ale również swą presję na społeczeństwo.
Naciski wywierane przez lobby LGBT nie mają nic wspólnego ani z walką o większe prawa ich członków, ani z batalią przeciwko rzekomej «transfobii».
Organizacje powstałe oficjalnie w celu ochrony praw lesbijek, gejów, biseksualistów, queer, aseksualistów, panseksualistów oraz tzw. kinky – nieoficjalnie są mającym wielkie znaczenie, potężnym i funkcjonalnym narzędziem, używanym przez środowiska polityczne, medialne i finansjerę międzynarodową. Oddziaływanie zaś na dzieci wydaje się być najskuteczniejszym ich wyborem.
Realny stan rzeczy jest szokujący. By uświadomić go sobie w pełni, rzeczą konieczną jest poznanie utajonej historii londyńskiego Instytutu Tavistock.
Instytucja powstała w roku 1920 jako klinika psychiatryczna. Jej założycielem byli Cyril Burt, ekspert z zakresu badań nad paranormalnością oraz Hugh Crichton-Miller, wiceprezydent Instytutu C. G. Junga z Zurychu.
https://en.wikipedia.org/wiki/Cyril_Burt
https://en.wikipedia.org/wiki/Hugh_Crichton-Miller
https://en.wikipedia.org/wiki/C._G._Jung_Institute,_Z%C3%BCrich
https://en.wikipedia.org/wiki/Tavistock_Institute
Działalność placówki rozpoczęto od prac nad psychozami traumatycznymi (spowodowanymi bombardowaniami), na jakie cierpieli weterani I wojny światowej. Badaczom Tavistock Institute chodziło o określenie – przy pomocy kryteriów naukowych – tzw. «progu pęknięcia» wytrzymałości człowieka poddanego obciążeniom na granicy jego odporności.
Projekt sponsorowany był przez Biuro do Spraw Wojny Psychologicznej – należące do wojska brytyjskiego – kierowane przez psychiatrę John’a Rawlings’a Rees’a (jego uczniem był również Żyd, Heinz (Henry) Kisinger.
https://en.wikipedia.org/wiki/John_Rawlings_Rees
https://en.wikipedia.org/wiki/Henry_Kissinger
W roku 1932, dyrektorem Instytutu Tavistock został Kurt Lewin (Żyd, komunista, urodzony w roku 1890, w Mogilnie pod Poznaniem), specjalista od tzw. «dynamik grupowych», tj. technik manipulacji, które użyte przez nowy element wprowadzony do danej grupy społecznej mają za cel przekształcenie jej charakterystyki.
https://en.wikipedia.org/wiki/Kurt_Lewin
W roku 1933 Lewin emigruje do USA (a tak naprawdę jest jednym z pierwszych przybyłych tam agentów żydowskich ) i zakłada klinikę psychiatryczną w Harvard, która staje się amerykańskim ośrodkiem propagandy przeciwko Niemcom.
To z inicjatywy Tavistock Institute, Roosvelt i Churchil nakazują masowe bombardowania niemieckiej ludności cywilnej, które dla brytyjskiej agencji stają się w ten sposób eksperymentem polegającym na prowokowaniu powszechnego terroru i którego rezultaty są bacznie obserwowane.
W roku 1947, instytucja zmienia nazwę na Tavistock Institute of Human Relations i zaczyna być finansowana jest przez Rockefeller Foundation. Jej zadeklarowanym celem (aż do dziś) jest «zastosowanie koncepcji i metod, jakich używają nauki społeczne, do rozwiązywania problemów politycznych oraz praktycznych».
Jest to niezwykle multidyscyplinarne pole działania, obejmujące antropologię, ekonomię, procedury organizacyjne, nauki społeczne, psychoanalizę, psychologię oraz socjologię.
Wyznaczony cel jest bardzo ambitny: jest nim zastosowanie – w odniesieniu do społeczeństwa – osiągnięć badań nad «progiem pęknięcia», uzyskanych podczas obydwu wojen światowych. Obecnie mają one zostać użyte do zniszczenia wszelkiego oporu psychologicznego jednostki ludzkiej, tak by znalazła się na łasce i niełasce Nowego Porządku Świata.
W latach ’60 ubiegłego wieku, dzięki obfitym dotacjom Fundacji Ford, brytyjskiego Centrum Studiów Środowiskowych, brytyjskiego ministerstwa obrony, Harvard University oraz brytyjskiego Social Research Council, Tavistock – we współpracy z wywiadem brytyjskim – kierował także eksperymentem polegającym na promowaniu używania narkotyków – LSD i heroiny – w środowiskach określanych mianem «kontrkultury».
(Od około 2 lat zauważa się powrót heroiny do Włoch. Jest ona także tania, jako że jej porcję można nabyć za 5 euro.
https://ram.neon24.pl/post/147130,operacja-blue-moon-czyli-cel-uswieca-srodki
Jednym z prowodyrów w kręgach «kontrkultury» był Gregory Bateson – «ojciec» kalifornijskich hippy – który jednocześnie zaliczał się do piątki najważniejszych naukowców Instytutu Tavistock, zajmujących się eksperymentami z zakresu tzw. «inżynierii społecznej», realizowanej z zastosowaniem narkotyków.
https://en.wikipedia.org/wiki/Gregory_Bateson
Obecnie, jak chodzi o kontrolę społeczeństwa, Tavistock Institute stanowi rodzaj wysoce zaawansowanego laboratorium dla Royal Institute of International Affairs – RIIA. Jest czymś pośrednim pomiędzy centrum studiów psychiatrycznych oraz ośrodkiem badań wojskowych. Publikuje miesięcznik o nazwie Human Relations (Plenum Press).
Przypomnijmy, że RIIA, zwany także Chatam House, został założony w roku 1919, w Hotelu Majestic, w Paryżu (podczas konferencji pokojowej), przez krąg zainicjowanych, pochodzących z Round Table, do którego należeli Cecil Rhodes, Alfred Milner, Arthur Balfour, Albert Grey i Lord Rothschild.
https://en.wikipedia.org/wiki/Chatham_House https://en.wikipedia.org/wiki/Round_Table_movement
Podstawowym celem Tavistock Institute jest opracowywanie sposobów i trybów umożliwiających zmianę paradygmatów kulturowych w społeczeństwach ludzkich, którą planuje się osiągnąć przy pomocy manipulacji dynamikami grupowymi (specjalność Żyda Lewina.
W roku 1989, w siedzibie Instytutu odbył się także cykl konferencji zatytułowany: «Rola organizacji pozarządowych w osłabianiu państw narodowych». Relacje ze spotkań zostały opublikowane w roku 1991, na łamach Human Relations.
Od początków swego istnienia Tavistock Institute wspólpracuje z takimi instytucjami jak Ditchley Fundation, Klub Rzymski i środowisko Bilderberg Meeting.
https://en.wikipedia.org/wiki/Ditchley_Foundation
https://en.wikipedia.org/wiki/Club_of_Rome
https://en.wikipedia.org/wiki/Bilderberg_Meeting
Agencja brytyjska cieszy się także poparciem sieci instytucji amerykańskich. w skład której wchodzi założony w roku 1946 Stanford Research Istitute, będący firmą doradczą korporacji międzynarodowych na miarę rothschildowskiej Wells Fargo, Bank of America czy Bechtel Corporation.
https://en.wikipedia.org/wiki/SRI_International
https://en.wikipedia.org/wiki/Wells_Fargo
https://en.wikipedia.org/wiki/Bank_of_America
https://en.wikipedia.org/wiki/Bechtel
Jednakże najważniejszy przyczółek Tavistock’a w USA stanowi Rand Corporation – czyli największy think tank amerykański, utworzony z myślą o wsparciu brytyjskiego Royal Institute of International Affairs oraz amerykańskiego Council on Foreign Relations w wielopoziomowym kontrolowaniu polityki USA, amerykańskich relacji międzynarodowych, zbrojeń, programów kosmicznych, polityki wewnętrznej, itd.
Odnośnie CFR, już od początku Rada odgrywała rolę potężnego pośrednika pomiędzy amerykańską wysoką finansjerą, koncernami naftowymi, korporacjami międzynarodowymi i rządem USA. Praktycznie rzecz biorąc, wpływy instytucji są tak głębokie i znaczące, że może być ona uważana za prawdziwą siłę napędową polityki amerykańskiej, co potwierdza fakt, iż z szeregów CFR pochodzą: prawie wszyscy prezydenci amerykańscy, wybrani po Franklinie Roosvelcie, włącznie z Bush’em Juniorem; wszyscy sekretarze stanu USA – licząc od roku 1939; wszyscy sekretarze obrony a także wszyscy dyrektorzy CIA oraz prawie wszyscy szefowie naczelnego dowództwa US Army.
https://en.wikipedia.org/wiki/RAND_Corporation
https://en.wikipedia.org/wiki/Council_on_Foreign_Relations
Sieć kontroli umysłów jednostek oraz zachowań społecznych – dążąca, przy wsparciu potężnych fundacji do stworzenia syndromu myślenia grupowego (wprowdzającego w życie nową skalę wartości «politically correct») rozrosła się na całym Zachodzie w ciągu zaledwie kilku dekad i niepostrzeżenie zdominowała polityki państw, ich systemy edukacyjne, ich sektor bankowy oraz businessowy, a także wzorce postępowania.
Nikt nie ostrzegał opinii publicznej przed nieustanną i bezlitosną indoktynacją ze strony transseksualistów. Nie ostrzega się nadal przed popularnymi na You Tube gwiazdami transgender, nie mówi się o zawartości książek dla dzieci, ani o tym, że tak naprawdę, z naukowego punktu widzenia, dziewczynka nie może stać się chłopcem, ani odwrotnie. W przedszkolach i w księgarniach drag queen czytają dzieciom bajki przerobione na LGBT story.
Rok temu, Lisa Littman, amerykańska lekarka i pracownik naukowy poinformowała o tym, że z jej badań (opartych na relacjach rodziców nastolatków z rzekomą dysforią płci ) wynika, iż nagle pojawiająca się dysforia płciowa (dotycząca szczególnie dziewcząt) jest skutkiem czegoś w rodzaju «infekcji społecznej», do wybuchu której w szczególny sposób przyczyniają się media społecznościowe.
Praca Littman, opublikowana 16 marca 2018 przez magazyn naukowy PLOS ONE, opisywała przypadki pojawiania się dysforii jedynie w okresie dojrzewania płciowego lub po jego zakończeniu, charakteryzujące się brakiem jakichkolwiek wcześniejszych jej przejawów. Ponadto, problem dawał znać o sobie u nastolatków będących członkami tej samej grupy równieśników i w tym samym przedziale czasowym.
Oczywiście, dr. Littman została bardzo ostro zaatakowana przez lobby LGBT.
Krytyki transseksualistów i struktury wspierające je szybko przyciągnęły uwagę instytucji zaangażowanych w sprawę. Najpierw zareagował PLOS ONE – przegląd, który artykuł opublikował – który zakwestionował metodologię badań Littman i zapowiedział ich veryfikację.
Następnie do sporu ustosunkowały się władze Brown University, którego pracownikiem jest dr. Littman, usuwając ze swej strony internetowej notkę informującą o wynikach pracy lekarki.
Na koniec, Joerg Heber, wydawca PLOS ONE opublikował komunikat, w którym napisał:
«Jako redaktor naczelny magazynu PLOS ONE w pełni i szczerze przepraszam społeczność trans, gender variant community, oraz inne osoby dotknięte naszymi niedociągnięciami. Powinniśmy byli poradzić sobie z tym tematem lepiej.
PLOS jest otwartym i niedyskryminującym nikogo wydawcą, który głęboko troszczy się o obawy wspomnianej społeczności. Przy opracowywaniu publikacji powinniśmy byli wziąć pod uwagę interesy i często trudną sytuację młodzieży doświadczającej dysforii płci.
Powinniśmy byli zapewnić lepszy kontekst przedstawionych badań, lepsze ujęcie oraz przedstawić ograniczenia związane z zagadnieniem. Wraz z ponowną publikacją artykułu zajęliśmy się powyższymi kwestiami, przedstawiając dodatkowe punkty widzenia i dodatkowy kontekst, co zostało zrobione przy pomocy komentarza dr. Costy i uwag korygujących dr. Littman».
https://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0202330
https://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0214157
https://blogs.plos.org/everyone/2019/03/19/correcting-the-scientific-record-and-an-apology/
https://news.brown.edu/articles/2018/08/gender
https://en.wikipedia.org/wiki/Lisa_Littman
Na podstawie:
http://www.lanuovabq.it/it/vaticano-apre-a-farmaco-blocca-puberta
http://lanuovabq.it/it/vi-spiego-come-funziona-la-fabbrica-dei-transgender
https://www.theguardian.com/society/2019/feb/23/child-transgender-service-governor-quits-chaos
Uczta Baltazara 