“Tak oto mówił Benjamin Freedman” – Dlaczego Ameryka przystąpiła do I wojny światowej i jak narodziło się państwo Izrael?

“Tak oto mówił Benjamin Freedman” (1890-1984) to rozdział pochodzący z książki zatytułowanej “Izrael, USA i terroryzm islamski”, napisanej przez Maurizio Blondeta w roku 2005 i opublikowanej przez wydawnictwo EFFEDIEFFE. Ta relacja jednego z bezpośrednich świadków I wojny światowej pomaga zrozumieć korzenie wojny w Palestynie.

Odnoszący duże sukcesy biznesmen (był właścicielem Woodbury Soap Co.), nowojorski Żyd i amerykański patriota, Benjamin Freedman https://en.wikipedia.org/wiki/Benjamin_H._Freedman – który był członkiem amerykańskiej delegacji na Kongres Wersalski w 1919 roku – zerwał ze zorganizowanym judaizmem i kręgami syjonistycznymi po 1945 roku, oskarżając je o pomoc i podżeganie do zwycięstwa komunizmu w Rosji.

Od tego momentu poświęcił swoje życie i znaczny majątek (wówczas 2,5 miliona dolarów)
walce i ujawnianiu spisków swoich współwyznawców (1).
Benjamin Freedman wygłosił następujące przemówienie w 1961 roku w hotelu Willard w Waszyngtonie do wpływowej publiczności zgromadzonej przez amerykańską gazetę Common Sense:

“Tutaj, w Stanach Zjednoczonych, syjoniści i ich współwyznawcy mają pełną kontrolę nad naszym rządem.
Z różnych powodów, zbyt licznych i złożonych, by je tu wyjaśnić, syjoniści dominują w Stanach Zjednoczonych jako absolutni monarchowie tego kraju.

Powiecie, że to zbyt ogólne oskarżenie: pozwólcie, że wyjaśnię, co się z nami stało, gdy wszyscy spaliśmy.

Co się stało?
I wojna światowa wybuchła latem 1914 roku.

Niewiele osób tutaj pamięta.
W wojnie tej po jednej stronie stanęły Wielka Brytania, Francja i Rosja, a po drugiej Niemcy, Austro-Węgry i Turcja.
W ciągu dwóch lat Niemcy wygrały tę wojnę.
Nie tylko formalnie, ale i faktycznie.

Niemieckie okręty podwodne, które zadziwiły świat, zniszczyły każdy konwój płynący przez Atlantyk.

Wielka Brytania nie miała amunicji dla swoich żołnierzy i niewiele zapasów żywności,
perspektywa głodu.

Armia francuska zbuntowała się: straciła 600 000 młodych mężczyzn w obronie Verdun nad Sommą.

Armia rosyjska masowo dezerterowała, wracali do domów, nie lubili cara i nie chcieli umierać.

Armia włoska upadła [pod Caporetto].

Na niemieckiej ziemi nie padł ani jeden strzał.

Ani jeden żołnierz wroga nie przekroczył germańskiej granicy.

A jednak w tym samym roku [1916] Niemcy zaoferowały Anglii pokój.

Zaproponowały Anglii negocjacje pokojowe na zasadzie, którą prawnicy nazywają “status quo ante”.

Oznacza to: “Miejmy to już za sobą i zostawmy wszystko tak, jak było przed rozpoczęciem wojny”.

Latem 1916 r. Wielka Brytania poważnie rozważała tę ofertę.

Nie miała wyboru.

Albo przyjmie tę wielkoduszną ofertę, albo kontynuacja wojny zakończy się jej klęską.

W tym momencie niemieccy syjoniści, reprezentujący wschodnioeuropejski syjonizm, nawiązali kontakt z brytyjskim Gabinetem Wojennym – powiem krótko, bo to długa historia,

ale mam dokumenty potwierdzające wszystko, co mówię – i powiedzieli: “Nadal możecie wygrać wojnę. Nie musicie się poddawać. Możecie wygrać, jeśli Stany Zjednoczone zainterweniują po waszej stronie”.

Stany Zjednoczone nie były wtedy w stanie wojny”.

“Byliśmy nowi; byliśmy młodzi; byliśmy bogaci; byliśmy potężni.

Oni powiedzieli Anglii: “Jesteśmy w stanie wciągnąć Stany Zjednoczone do wojny jako waszego sojusznika, walczyć u waszego boku, jeśli tylko obiecacie nam Palestynę po wojnie”. […].

Wielka Brytania miała takie samo prawo obiecywać Palestynę innym, jak Stany Zjednoczone mają prawo obiecywać Japonię Irlandii.

Jest absolutnym absurdem, że Wielka Brytania, która nigdy nie miała żadnego interesu ani związku z tym, co teraz nazywamy Palestyną, mogła obiecać ją jako walutę w zamian za amerykańską interwencję.

Złożyli jednak taką obietnicę w październiku 1916 roku [wraz z Deklaracją Balfoura – red.]

A wkrótce potem – nie wiem, czy ktoś z was pamięta – Stany Zjednoczone, które były niemal całkowicie proniemieckie

pro-niemieckie, przystąpiły do wojny jako sojusznik Wielkiej Brytanii.

Mówię, że Stany Zjednoczone były prawie całkowicie proniemieckie, ponieważ tutejsze gazety były kontrolowane przez Żydów, przez naszych żydowskich bankierów – wszystkie środki masowego przekazu – a Żydzi byli proniemieccy.

Ponieważ wielu z nich pochodziło z Niemiec, chcieli także, aby Niemcy obaliły cara; nie chcieli, aby Rosja wygrała.

Ci niemieccy żydowscy bankierzy, podobnie jak Kuhn Loeb i inne banki handlowe w Stanach Zjednoczonych, odmówili finansowania Francji lub Anglii nawet jednym dolarem.

Powiedzieli: “Dopóki Anglia jest sprzymierzona z Rosją, ani grosza!”.

Zamiast tego finansowali Niemcy; walczyli z Niemcami przeciwko Rosji.

Teraz ci sami Żydzi, widząc szansę na zdobycie Palestyny, udali się do Anglii i zawarli umowę, o której wspomniałem.

Wszystko nagle się zmieniło, jak sygnalizacja świetlna z czerwonej na zieloną.

Tam, gdzie gazety były proniemieckie, […] nagle Niemcy przestały być dobre.

Stali się tymi złymi.

Zostali Hunami.

Strzelali do pielęgniarek.

Obcinali dzieciom ręce.

Wkrótce potem pan Wilson [prezydent Woodrow Wilson – red.] wypowiedział wojnę Niemcom.

Syjoniści w Londynie wysłali telegramy do sędziego Brandeisa (2): “Pracuj nad prezydentem Wilsonem. Mamy od Anglii to, czego chcemy. Teraz ty pracuj nad prezydentem Wilsonem i wciągnij USA do wojny”.

Więc weszliśmy do wojny.

Nie mieliśmy żadnego interesu.

Nie mieliśmy ważniejszych powodów, by iść na wojnę, niż te, by znaleźć się dziś na Księżycu zamiast w tym pokoju.

Zostaliśmy w nią wciągnięci, aby syjoniści mogli mieć Palestynę.

Tego nigdy nie powiedziano Amerykanom.

Gdy tylko przystąpiliśmy do wojny, syjoniści udali się do Wielkiej Brytanii i powiedzieli: “Cóż, wypełniliśmy naszą część umowy. Przedstawcie coś na piśmie jako dowód, że dacie nam Palestynę”.

Nie byli pewni, czy wojna potrwa jeszcze rok, czy dziesięć lat.

Zaczęli więc prosić o rachunek.

Pokwitowanie.

Który przybrał formę listu, napisanego bardzo tajemniczym językiem, aby reszta świata nie zrozumiała, o co w nim chodzi.

Nazywało się to Deklaracją Balfoura” (3). […]

“Tutaj zaczynają się wszystkie problemy. […]

Wiecie, co się wydarzyło.

Kiedy wojna się skończyła, Niemcy pojechały na konferencję pokojową do Paryża w 1919 r. [w delegacji USA] było 117 Żydów, reprezentujących Stany Zjednoczone, na czele z Bernardem Baruchem (4).

Ja też tam byłem i dlatego o tym wiem.

Co się wtedy stało?

Na Konferencji Pokojowej, gdy Niemcy były dzielone, a Europa była rozbijana, aby dać jej części wszystkim narodom, które rościły sobie prawo do jakiegoś europejskiego terytorium, obecni Żydzi powiedzieli: “A co z Palestyną dla nas?” i przedstawili Deklarację Balfoura.

Po raz pierwszy dowiedzieli się o tym Niemcy.

Tak więc Niemcy po raz pierwszy zrozumieli: “Ach, taka była stawka! To dlatego Stany Zjednoczone przystąpiły do wojny”.

Po raz pierwszy Niemcy zdali sobie sprawę, że zostali pokonani, że cierpią z powodu ogromnych reparacji nałożonych na nich przez zwycięzców, ponieważ syjoniści chcieli Palestyny i byli zdeterminowani, by ją zdobyć za wszelką cenę.

W tym miejscu pojawia się interesująca kwestia.

Kiedy Niemcy zdali sobie z tego sprawę, naturalnie zaczęli żywić urazę.

Do tego dnia Żydzi nigdy nie mieli się lepiej w żadnym kraju niż w Niemczech.

Był tam Rathenau, który był sto razy ważniejszy w przemyśle i finansach niż Bernard Baruch w tym kraju.

Był tam Balin, właściciel dwóch dużych firm żeglugowych, North German Lloyd’s i Hamburg-American Lines.

Był Bleichroder, który był bankierem rodziny Hohenzollernów.

Byli też hamburscy Warburgowie, wielcy bankierzy biznesowi, najwięksi na świecie.

Żydzi naprawdę prosperowali w Niemczech.

A Niemcy czuli, że zostali sprzedani, zdradzeni.

To była zdrada, którą można porównać do takiej hipotetycznej sytuacji: wyobraźmy sobie, że Stany Zjednoczone toczą wojnę z ZSRR.

I że wygrywamy.

I że proponujemy ZSRR: “W porządku, przestańmy. Proponujemy pokój”.

I nagle Czerwone Chiny wkraczają do wojny jako sojusznik ZSRR, a ich wejście do wojny przynosi nam klęskę.

Miażdżącą klęskę, z reparacjami do zapłacenia, których ludzka wyobraźnia nie jest w stanie pojąć.

Wyobraźmy sobie, że po klęsce dowiadujemy się, że to Chińczycy w naszym kraju, nasi koledzy Chińczycy, których zawsze uważaliśmy za lojalnych obywateli po naszej stronie, sprzedali nas ZSRR, ponieważ to oni wprowadzili Chiny do wojny przeciwko nam.

Jak zatem czułbyś się w Stanach Zjednoczonych w stosunku do Chińczyków?

Nie sądzę, aby którykolwiek z nich odważył się pokazać swoją twarz na ulicy; nie byłoby wystarczającej liczby latarni, na których można by ich powiesić.

Cóż: to właśnie czuli Niemcy wobec tamtych Żydów.

Byli dla nich tak hojni: kiedy pierwsza rosyjska rewolucja nie powiodła się (5) i wszyscy Żydzi musieli uciekać z Rosji, uciekli do Niemiec, a Niemcy dały im schronienie.

Traktowali ich dobrze.

Po czym sprzedają Niemcy z tego powodu, że chcą Palestyny jako ‘żydowskiego domu'”.

“Teraz Nahum Sokolow i wszystkie wielkie nazwiska syjonizmu w latach 1919-1923 pisały właśnie to: że niechęć do Żydów w Niemczech wynikała z faktu, że wiedzieli, że ich wielka klęska została spowodowana przez żydowską ingerencję, która wciągnęła USA w wojnę.

Sami Żydzi to przyznawali.

[…]

Zwłaszcza, że Wielka Wojna została rozpętana przeciwko Niemcom bez powodu, bez winy Niemców.

Nie byli winni niczego poza sukcesem.

Zbudowali wielki naród.

Mieli światową sieć handlową.

Trzeba pamiętać, że Niemcy w czasie rewolucji francuskiej składały się z 300 małych miast-państw, księstw, księstewek itd.

Od czasów Napoleona do czasów Bismarcka te 300 oddzielnych mikroskopijnych jednostek politycznych zostało zjednoczonych w jedno państwo.

W ciągu 50 lat Niemcy stały się światową potęgą.

Ich marynarka wojenna rywalizowała z marynarką Imperium Brytyjskiego, sprzedawali swoje produkty na całym świecie, mogli konkurować z każdym, a ich produkcja przemysłowa była najlepsza.

Co się stało?

Anglia, Francja i Rosja połączyły siły, by zmiażdżyć Niemcy […].

Kiedy Niemcy zdały sobie sprawę, że Żydzi są odpowiedzialni za ich klęskę, naturalnie poczuły urazę.

Ale żadnemu Żydowi nie spadł włos z głowy.

Profesor Tansill z Uniwersytetu Georgetown, który miał dostęp do wszystkich tajnych dokumentów Departamentu Stanu, cytuje jeden z nich napisany przez Hugo Schoenfeldta, Żyda, którego Cordell Hull https://en.wikipedia.org/wiki/Cordell_Hull wysłał do Europy w 1933 r. w celu zbadania tak zwanych politycznych obozów więziennych i poinformował Departament Stanu USA, że znalazł więźniów w bardzo dobrym stanie.

Tyle tylko, że było w nich pełno komunistów.

Wielu z nich było Żydami, ponieważ w tamtym czasie 98 procent komunistów w Europie stanowili Żydzi.

W tym miejscu potrzebne jest pewne wyjaśnienie historyczne,

W latach 1918-19 komuniści przejęli władzę w Bawarii na kilka dni, Róża Luksemburg, Karl Liebknecht i inni, wszyscy Żydzi.

W rzeczywistości po zakończeniu wojny Kaiser uciekł do Holandii, ponieważ komuniści zamierzali przejąć Niemcy, a on bał się, że skończy jak car.

Kiedy zagrożenie komunistyczne zostało zmiażdżone, Żydzi nadal pracowali […] wśród 80 milionów Niemców było 460 000 Żydów, 1,5 procent populacji, ale kontrolowali prasę i gospodarkę, ponieważ mieli obcą walutę, a kiedy marka uległa dewaluacji, kupowali wszystko za kawałek chleba”.

“Żydzi ukrywali to, nie chcieli, aby świat zrozumiał, że zdradzili Niemcy, a Niemcy o tym pamiętali.

Niemcy podjęli działania przeciwko Żydom.

Dyskryminowali ich, gdzie tylko mogli.

W ten sam sposób potraktowalibyśmy Chińczyków, czarnuchów, katolików lub kogokolwiek w tym kraju, kto sprzedał nas wrogowi i doprowadził do klęski.

W pewnym momencie Żydzi z całego świata zwołali konferencję w Amsterdamie.

I oto w lipcu 1933 r. napływający ze wszystkich stron świata, zażądali od Niemiec:

‘Wygońcie Hitlera, przywróćcie każdemu Żydowi jego pozycję, niezależnie od tego, czy jest komunistą, czy nie. Nie możecie nas tak traktować. My, Żydzi świata, stawiamy wam ultimatum”.

Można sobie wyobrazić reakcję Niemców.

W roku 1933, kiedy Niemcy odmówiły podporządkowania się Światowej Konferencji Żydowskiej w Amsterdamie, Samuel Untermeyer, który był szefem amerykańskiej delegacji i przewodniczącym konferencji, wrócił do USA, udał się do studia Columbia Broadcasting System (CBS) i wygłosił przemówienie radiowe, w którym zasadniczo powiedział:

“Żydzi na całym świecie ogłaszają świętą wojnę przeciwko Niemcom. Jesteśmy teraz zaangażowani w święty konflikt przeciwko Niemcom. Wykończymy ich głodem. Użyjemy przeciwko nim światowego bojkotu. W ten sposób zniszczymy ich, ponieważ ich gospodarka zależy od eksportu” (6).

Faktycznie dwie trzecie niemieckiej żywności musiało być importowane, a żeby ją importować, Niemcy musieli sprzedawać, eksportować swoje produkty przemysłowe.

W kraju produkowano jedynie wystarczającą ilość żywności dla jednej trzeciej populacji.

W tym oświadczeniu, które mam tutaj i które zostało opublikowane w New York Times z 7 sierpnia 1933 r., Samuel Untermeyer zuchwale oświadczył, że “ten bojkot gospodarczy jest naszym środkiem samoobrony”.

Prezydent Roosevelt opowiadał się za jego przyjęciem w ramach Nation Recovery Administration”, która, jak niektórzy z was pamiętają, nałożyła bojkot na każdy kraj, który nie przestrzegał zasad New Deal, a która została później uznana przez Sąd Najwyższy za niezgodną z konstytucją.

Jednak Żydzi na całym świecie bojkotowali Niemcy, a bojkot był tak skuteczny, że nie można już było znaleźć na świecie niczego z napisem “Made in Germany”.

Jeden z dyrektorów Woolworth Co. powiedział mi wtedy, że musieli wyrzucić niemiecką zastawy stołowe warte miliony dolarów; ponieważ sklepy były bojkotowane, jeśli znalazłeś w nich talerz z napisem “Made in Germany”; tworzyli przed nimi szpalery pikiet z napisami “Hitler morderca” i tak dalej.

W magazynie Macy’s, należącym do żydowskiej rodziny, pewna kobieta znalazła skarpetki z napisem “Made in Germany”.

Sam widziałem bojkot Macy’s, z setkami ludzi zgromadzonymi przy wejściu z napisami “Mordercy”, “Hitlerowcy” i tak dalej.

“Należy zauważyć, że do tamtego czasu w Niemczech ani jeden włos nie spadł żadnemu Żydowi z głowy.

Nie było prześladowań, głodu, morderstw, niczego.

Ale oczywiście Niemcy zaczęli wtedy mówić:

“Kim są ci, którzy nas bojkotują, pozbawiają naszych ludzi pracy i paraliżują nasz przemysł?”.

Zaczęli więc malować swastyki na oknach sklepów należących do Żydów […].

Dopiero w 1938 roku, kiedy młody polski Żyd wszedł do niemieckiej ambasady w Paryżu i zastrzelił niemieckiego urzędnika, Niemcy zaczęli być twardzi wobec Żydów w Niemczech.

Wówczas zaczęli wybijać witryny sklepowe i bić Żydów na ulicach.

Nie lubię używać słowa “antysemityzm”, ponieważ nie ma ono sensu, ale ponieważ dla was ma ono sens, będę musiał go użyć.

Jedynym powodem niemieckiej niechęci do Żydów było to, że byli oni odpowiedzialni za pierwszą wojnę światową i światowy bojkot.

Ostatecznie byli oni również odpowiedzialni za drugą wojnę światową, ponieważ gdy sprawy wymknęły się spod kontroli, było absolutnie konieczne, aby Żydzi i Niemcy stoczyli wojnę o przetrwanie.

W międzyczasie mieszkałem w Niemczech i wiem, że Niemcy zdecydowali, że albo Europa będzie komunistyczna, albo “chrześcijańska”: nie było opcji pośredniej.

I Niemcy zdecydowali, że zrobią wszystko, by pozostała “chrześcijańska”.

W listopadzie 1933 r. Stany Zjednoczone uznały Związek Radziecki.

ZSRR stawał się bardzo potężny, a Niemcy zdały sobie sprawę, że “wkrótce nadejdzie nasza kolej, jeśli nie będziemy silni”.

To samo mówimy dziś w tym kraju.

Nasz rząd wydaje 83-84 miliardy dolarów na obronę.

Obronę przeciwko komu?

Przeciwko 40 tysiącom małych Żydów w Moskwie, którzy przejęli władzę w Rosji, a dzięki swoim pokrętnym działaniom także w wielu innych krajach świata […].

Co nas czeka?”

“Jeśli rozpoczniemy wojnę światową, która może przerodzić się w wojnę atomową, ludzkość będzie skończona.

Dlaczego taka wojna może się wydarzyć?

Faktem jest, że kurtyna znów idzie w górę.

Pierwszym aktem była Wielka Wojna, drugim aktem była Druga Wojna Światowa, trzecim aktem będzie Trzecia Wojna Światowa.

Syjoniści i ich współwyznawcy, gdziekolwiek mieszkają, są zdeterminowani, by ponownie wykorzystać USA do trwałej okupacji Palestyny jako bazy dla rządu światowego.

Jest to prawdą tak samo, jak prawdą jest to, że stoję przed wami.

Nie tylko ja to przeczytałem, ale wy również to przeczytaliście i jest to znane całemu światu. […]

Miałem jasne pojęcie o tym, co się dzieje: byłem oficerem Henry’ego Morgenthaua Seniora w kampanii 1912 roku, w której wybrano prezydenta [Woodrowa] Wilsona.

Byłem zaufanym człowiekiem Henry’ego Morgenthaua Seniora, który przewodniczył Komitetowi Finansowemu i byłem łącznikiem między nim a Rollo Wellsem, skarbnikiem.

Na tych spotkaniach prezydent Wilson był na czele stołu, a wszyscy inni tam byli i słyszałem, jak wciskali progresywny podatek dochodowy i to, co później stało się Rezerwą Federalną, do mózgu prezydenta Wilsona i słyszałem, jak indoktrynowali na temat ruchu syjonistycznego.

Sędzia Brandeis i prezydent Wilson byli sobie bliscy jak dwa palce u ręki.

Prezydent Wilson był niekompetentny jak dziecko.

W ten sposób wciągnęli nas w pierwszą wojnę światową, kiedy wszyscy spaliśmy. […]

Jakie są fakty dotyczące Żydów?

Nazywam ich Żydami, ponieważ tak są znani, ale ja nie określam ich mianem Żydów.

Nazywam ich “tak zwanymi Żydami”, ponieważ wiem, kim oni są.

Żydzi z Europy Wschodniej, którzy stanowią 92 procent światowej populacji tych ludzi, którzy nazywają siebie “Żydami”, byli pierwotnie Kazarami.

Rasa mongolska, fińsko-turecka.

Byli wojowniczym plemieniem żyjącym w sercu Azji.

Byli takimi awanturnikami, że Azjaci wypchnęli ich z Azji do Europy Wschodniej.

Tam stworzyli wielkie królestwo Kazarów o powierzchni 800 000 mil kwadratowych.

W tym czasie [około 800 r. n.e., red] nie było USA, ani wielu narodów europejskich […]. Byli czcicielami fallusa, który jest plugastwem i nie będę wchodził w szczegóły.

Ale taka była ich religia, podobnie jak religia wielu innych pogan i barbarzyńców”.

“Król Kazaro w końcu poczuł się zniesmaczony degeneracją swojego królestwa, więc postanowił przyjąć wiarę monoteistyczną – chrześcijaństwo, islam lub to, co jest obecnie znane jako judaizm, który w rzeczywistości jest talmudyzmem.

Rzucając kostką, wybrał judaizm, który stał się religią państwową.

Wysłał wysłanników do talmudycznych szkół Pambedita i Sura i sprowadził tysiące rabinów, otworzył synagogi i szkoły, a jego ludzie stali się tym, co nazywamy “orientalnymi Żydami”.

Nie było wśród nich ani jednego, który kiedykolwiek postawiłby stopę w Ziemi Świętej.

Ani jeden!

A jednak to oni przychodzą, prosząc chrześcijan o pomoc w ich rebeliach w Palestynie, mówiąc: “Pomóżcie repatriować Boży Naród Wybrany do ich Ziemi Obiecanej, ich ojczyzny przodków, to wasze zadanie jako chrześcijan… wy czcicie Żyda [Jezusa], a my jesteśmy Żydami!”.

Ale to są poganie Kazari, którzy się przekonwertowali.

Nazywanie ich “mieszkańcami Ziemi Świętej” jest tak samo niedorzeczne, jak nazywanie 53 milionów chińskich muzułmanów “Arabami”.

Wyobraźmy sobie teraz tych muzułmańskich Chińczyków oddalonych o 2000 mil od Mekki, gdyby chcieli nazywać siebie “Arabami” i wrócić do Arabii.

Powiedzielibyśmy, że są szaleni.

Teraz widzimy, jak głupie jest to, że wielkie chrześcijańskie narody świata mówią: “Użyjmy naszej władzy i prestiżu, aby repatriować Wybrany Lud Boży do ich ojczyzny przodków”.

Czy istnieje gorsze kłamstwo niż to?

Ponieważ kontrolują gazety i czasopisma, telewizję, wydawnictwa i ponieważ mamy ministrów z mównicy i polityków z galerii mówiących te same rzeczy, nie jest dziwne, że wierzycie w to kłamstwo.

Uwierzylibyście, że białe jest czarne, gdyby tak często wam to powtarzano.

Właśnie to kłamstwo jest podstawą wszystkich nieszczęść, które spotkały świat.

Czy wiecie, co Żydzi robią w Dniu Pojednania, który według was jest dla nich tak święty?

Nie mówię ci tego ze słyszenia….

Kiedy w Dniu Pojednania wchodzi się do synagogi, wstaje się, by odmówić pierwszą modlitwę.

Jest ona powtarzana trzy razy, nazywa się ‘Kol Nidre'”.

“W tej modlitwie zawierasz umowę z Bogiem Wszechmogącym, że każda przysięga, ślubowanie lub pakt, które zawrzesz w ciągu następnych dwunastu miesięcy, będą puste i nieważne (7).

Niech przysięga nie będzie przysięgą, ślub nie będzie ślubem, pakt nie będzie paktem.

Niech nie mają żadnej mocy.

I dalej, naucza Talmud, za każdym razem, gdy składasz przysięgę, ślubowanie lub zawierasz umowę, pamiętaj o Kol Nidre, które recytowałeś w Dniu Pojednania, a będziesz zwolniony z obowiązku ich wypełnienia.

Jak można wierzyć w ich lojalność?

Można im zaufać tak, jak zaufali im Niemcy w roku 1916.

W końcu spotka nas ten sam los, który spotkał Niemcy, i to z tych samych powodów”.

To jest przepowiednia Benjamina Freedmana.

Ona nas dotyczy.

Maurizio Blondet

Uwagi

1) Freedman założył między innymi “Ligę na rzecz Pokoju i Sprawiedliwości w Palestynie” i współpracował z amerykańskim “Instytutem Rewizji Historycznej”, centrum promowania wszystkiego, co nazywa się “rewizjonizmem historycznym”. Zmarł w roku 1984.

2) Louis Dembitz Brandeis, bardzo wpływowy sędzia Sądu Najwyższego, zagorzały syjonista, był bardzo słuchanym doradcą W. Wilsona. Brandeis należał do obłąkanej sekty żydowskiej założonej w XVIII-wiecznej Polsce przez Jakuba Franka, która głosiła, że zbawienie osiąga się przez grzech. Porównaj moją książkę Kroniki Antychrysta.

3) 2 listopada 1917 r. brytyjski minister spraw zagranicznych, lord Arthur Balfour, napisał list do lorda Rotschilda, w którym oświadczył: “Rząd Jego Królewskiej Mości przychylnie patrzy na ustanowienie w Palestynie narodowego domu dla narodu żydowskiego i użyje całej swojej dobrej woli, aby ułatwić osiągnięcie tego celu. Przyjmuje się, że nic nie zostanie uczynione w celu naruszenia praw cywilnych i religijnych ludności nieżydowskiej w Palestynie”. Była to “Deklaracja Balfoura”, która skutecznie zadekretowała narodziny państwa Izrael. Lord Balfour, spirytualista i mason, założyciel loży “Quatuor Coronati” (loży-matki wszystkich masonerii “szkockiego” posłuszeństwa) wierzył między innymi, że ułatwienie powrotu Żydów do Palestyny przyspieszy powtórne przyjście Chrystusa. Sęk w tym, że ziemia obiecana Żydom przez Jego Królewską Mość nie znajdowała się pod panowaniem brytyjskim, lecz była częścią Imperium Osmańskiego. Aby zrealizować “żydowski dom”, rząd brytyjski nie zawahał się skierować setek tysięcy żołnierzy z zagrożonego frontu europejskiego i wysłać ich na podbój Jerozolimy.

4) Bernard Baruch (1876-1964), potężny żydowski finansista urodzony w Teksasie, był prywatnym doradcą sześciu prezydentów, od Woodrowa Wilsona (1916) do D. Eisenhowera (1950). Podczas pierwszej i drugiej wojny światowej Baruch promował utworzenie War Industry Board, centralnego organu planowania produkcji wojennej. W rzeczywistości był to rodzaj “tajnego rządu” Stanów Zjednoczonych, który w dużej mierze stosował metody socjalizmu, w tym kontrolę prasy i system racjonowania żywności. Po II wojnie światowej Baruch i amerykańscy żydowscy bankierzy zarządzali funduszami Planu Marshalla. Ich dystrybucję powierzyli Jeanowi Monnetowi, swojemu powiernikowi. Zgodnie z otrzymanymi instrukcjami, aby przekazać fundusze, Monnet zażądał, aby państwa europejskie zrzekły się znacznych części swojej suwerenności: w ten sposób powstała Wspólnota Europejska.

5) Była to “rewolucja dekabrystów” z 1905 r., w rzeczywistości pucz młodych carskich oficerów, z których wszyscy byli Żydami. Rosyjska społeczność żydowska wspierała ją, a jej synowie uczestniczyli w niej z bezprecedensową przemocą. Przyszli przywódcy późniejszej rewolucji bolszewickiej, tacy jak Trocki i Parvus, byli duszą dekabrystów, a po porażce musieli wyjechać za granicę.

6) Freedman nawiązuje tutaj do rzeczywistego magicznego rytuału klątwy, znanego jako Cherem lub Major Excommunication, odprawionego w Madison Square Garden 6 września 1933 roku. “Rytualnie zapalono dwie czarne świece i trzykrotnie zadęto w szofar [barani róg], podczas gdy rabin B.A. Mendelson wypowiedział formułę ekskomuniki” przeciwko Niemcom. Samuel Untermeyer, członek B’nai B’rith, powtórzył 5 stycznia 1935 r. deklarację całkowitego embarga na niemieckie towary “w imieniu wszystkich Żydów, Francuzów i chrześcijan” (Jewish Daily Bulletin, Nowy Jork,

6 stycznia 1935 r.).

7) Jest to centralna modlitwa Jom Kippur. Oto jej formuła: “Odnośnie wszystkich ślubów, zrzeczeń, przysiąg, anatem lub obietnic, kar lub sformułowań, za pomocą których składamy przysięgi, potwierdzamy, przyrzekamy lub obiecujemy od tego miejsca aż do nadejścia następnego Dnia Pojednania, czynimy skruchę, tak że wszystkie one są rozwiązane, umorzone i unieważnione, nieważne i nieistniejące. Nasze śluby nie są ślubami, nasze zrzeczenia nie są zrzeczeniami, a nasze przysięgi nie są przysięgami”. Według rabina Jacoba Taubesa, dzięki tej formule naród wybrany odłącza się od reszty ludzkości – od jej praw, lojalności wobec instytucji i państwa – aby poświęcić się wyłącznie Bogu. W rzeczywistości Kol Nidre stanowi podstawę radykalnego antynomizmu religii żydowskiej: “naród wybrany” nie jest zobowiązany do przestrzegania żadnych zasad.

Dla Taubesa naród żydowski jest zatem narodem wnoszącym zepsucie (“rozpuszczającym”), przeciwieństwem “kathecon” (tego, co powstrzymuje Antychrysta, u św. Pawła, tj. prawa naturalnego przyjętego przez Rzym) (Jacob Taubes, “The Political Theology of St Paul”, Adelphi, strona 71).

INFO: Fragment z książki “Izrael, USA, Terroryzm Islamski”, Maurizio Blondet, EFFEDIEFFE, 2005, strony 161-171. https://www.maurizioblondet.it/come-rotschild-creo-israele/

VIDEO: 3 lipca 1933 roku, 150 000 Żydów świętuje w Chicago rytuał składania Molochowi ofiar z dzieci