Poniżej publikujemy zaadaptowany fragment mającej się wkrótce ukazać książki, dziennikarki Whitney Webb noszącej tytuł «One Nation Under Blackmail» («Naród szantażowany»). Autorka bada sieć stojącą za Jeffreyem Epsteinem i śledzi jej scalenie z amerykańską przestępczością zorganizowaną oraz wywiadem, począwszy od wczesnych lat 40-tych. W zaprezentowanym fragmencie, Whitney Webb analizuje początki Fundacji Wexnera, a także powiązania filantropijne Leslie Wexnera oraz Jeffreya Epsteina z Harvardem, jak również z niesławnym obecnie programem Young Global Leaders realizowanym przez Światowe Forum Ekonomiczne.

Początki Fundacji Wexnera

Trudno jest dokładnie określić, kiedy powstała Fundacja Wexnera. Oficjalna strona internetowa fundacji w jednej z sekcji jednoznacznie stwierdza, że Fundacja Wexnera została założona w roku 1983 wraz z Wexner Heritage Foundation. https://web.archive.org/web/20220103195922/https://www.wexnerfoundation.org/our-story/

Jednak nekrolog matki Wexnera, Belli, z roku 2001 podaje, że razem z synem stworzyła fundację w roku 1973. https://www.nytimes.com/2001/11/10/us/bella-c-wexner-93-matriarch-of-a-retail-chain.html

Niezależnie od daty, matka Wexnera, Bella, została sekretarzem fundacji (podobnie jak w przypadku jego firmy The Limited), którą Wexner chciał, aby ludzie określali jako “połączoną filantropię”.

Na stronie internetowej fundacji czytamy, że pierwotnym celem Fundacji Wexnera było wspieranie “wschodzących profesjonalnych liderów żydowskich w Ameryce Północnej oraz urzędników publicznych w Izraelu będących w połowie kariery.” https://web.archive.org/web/20220103195922/https://www.wexnerfoundation.org/our-story/

Według strony internetowej, główne przedsięwzięcia filantropijne Wexnera powstały po tym, jak Wexner “doszedł do wniosku, że tym, czego naród żydowski najbardziej potrzebował w owym momencie, było silniejsze przywództwo”. W rezultacie, Wexner starał się skupić uwagę swojej fundacji głównie na “rozwoju liderów”.

Skutkiem tego, programy Wexnera kształtowały umysły i opinie wybitnych północnoamerykańskich, a także izraelskich przywódców żydowskich, którzy pracowali na najwyższych szczeblach finansów, rządu, a także wywiadu.

Jednym z pierwszych doradców Fundacji Wexnera, i być może jednym z najważniejszych, był Robert Hiller, który wcześniej był wiceprezesem wykonawczym Council of Jewish Federations i Welfare Funds. Robert I. Hiller został opisany w artykule w The Baltimore Sun jako “lider nonprofit, który pomógł rozwinąć strategie zbierania funduszy dla społeczności i był aktywny w ruchu Żydów radzieckich”. https://www.tribpub.com/gdpr/baltimoresun.com/

Oprócz tego, że Hiller był znany jako lider rozwoju społeczności lokalnej, w roku 1948 był również członkiem zarządu Community Chest of Metropolitan Detroit. Na tym stanowisku Hiller przyczynił się do połączenia korporacji, takich jak General Motors, w celu stworzenia “grup usług społecznych działających pod parasolem jednej organizacji, co stało się prekursorem dzisiejszych zbiorowych wysiłków na rzecz pozyskiwania funduszy”. https://www.tribpub.com/gdpr/baltimoresun.com/

W roku 1950 Hiller został zastępcą dyrektora Jewish Community Federation of Cleveland, a sześć lat później dołączył do United Jewish Federation of Pittsburgh. Na tym stanowisku spędził kolejne dziewięć lat zanim przeniósł się do Baltimore.

W swojej autobiografii Hiller napisał o swoich rozległych kontaktach z różnymi izraelskimi głowami państwa, mówiąc: “Miałem zdjęcia każdego izraelskiego premiera od Davida Ben Guriona do Menachema Begina. Z Beginem miałbym o wiele więcej, ponieważ był on aktualnym premierem. Ale moje ulubione zdjęcie (które należało powiesić) zostało zrobione w Waszyngtonie na uroczystym przyjęciu, gdzie Marianne i ja przebywaliśmy wspólnie z ówczesnym ambasadorem, Icchakiem Rabinem, i jego żoną, Leah.”

Hiller był niezwykle czynny, jeśli chodzi o obsadzanie odpowiednich, wysoko postawionych kandydatów na odpowiednie stanowiska w żydowskich organizacjach społecznych, które to zadanie Fundacja Wexnera miała później powielać na wielką skalę poprzez różne programy stypendialne, a następnie zastosować w świecie biznesu i rządu. Jednym z przykładów takiego kojarzenia było mianowanie Larry’ego Mosesa na asystenta rabina Maurice’a Corsona. Corson jest uznawany za współzałożyciela Fundacji Wexnera wraz z Leslie Wexnerem w roku 1983, jak podaje strona internetowa fundacji, i był jej pierwszym prezesem. Po odejściu Corsona, prezesem fundacji został Moses.

FOTO: Maurice Corson i Leslie Wexner na niedatowanym zdjęciu, Źródło: Fundacja Wexnera

Hiller napisał w swojej autobiografii, że “osobiście zachęcił” Mosesa do zostania asystentem rabina Corsona, co później zaowocowało tym, że Larry Moses został wiceprezesem wykonawczym Fundacji Wexnera. https://archive.org/details/gettingresultsfi0000hill

Kiedy Hiller miał 33 lata, przedstawiono mu możliwość zostania członkiem Big 16, która była klasyfikowana jako nieformalne ugrupowanie 16 największych gmin w Ameryce Północnej, na czele których stali wybitni żydowscy członkowie zarządu. Jedną z osób, które Hiller skontaktował z Fundacją Wexnera, był pierwotnie przeznaczony do kierowania Federacją Big 16, Fern Katelman. Katelman odrzucił tę prestiżową rolę przywódcy, aby dołączyć do Larry’ego Mosesa, gdzie został jego asystentem w Fundacji Wexnera. https://archive.org/details/gettingresultsfi0000hill

Hiller, dokonując przeglądu swojego życia, miał stwierdzić: “Jedną z najbardziej stymulujących relacji utrzymywałem z Fundacją Wexnera (Leslie) z Columbus, Ohio, i Nowego Jorku. Prezesem fundacji był rabin Maurice Corson. Moje relacje z nim rozpoczęły się w Baltimore, gdzie był nowym rabinem jednej z największych konserwatywnych synagog w mieście. Pochodził z Filadelfii i miał interesujący background oraz referencje”.

Hiller pisze dalej: “On [Corson] jednak wydawał się znudzony i niezadowolony z rutyny bycia rabinem synagogi. Kiedy on i kongregacja postanowili się rozstać, pomogłem mu zdobyć stanowisko kierownicze w United Israel Appeal of Canada. Szło mu tak dobrze, że został zwerbowany do powrotu do USA na stanowisko wykonawcze w International B’nai B’rith. Leslie Wexner poznał go dzięki pracy w B’nai B’rith, a kiedy Les zaczął tworzyć formalną fundację, zaangażował rabina Corsona jako jej szefa.” B’nai B’rith to “żydowska organizacja braterska”, która została założona w XIX wieku i jest wzorowana na tajnym stowarzyszeniu, co skłania niektórych do przyrównywania ugrupowania do masonerii. https://archive.org/details/gettingresultsfi0000hill

Hiller pomagał Corsonowi w początkowych etapach tworzenia Fundacji Wexnera, podczas budowy “wybitnej grupy doradczej”, która spotykała się w Columbus w Ohio i w Nowym Jorku. Hiller opisuje asystowanie Corsonowi w tworzeniu fundacji, określając ją jako: “niezwykłą fundacją z własną agendą i programami”. Po zakończeniu pracy w Fundacji Wexnera, Hiller wycofał się z roli doradcy, a jego miejsce zajął Philip Bernstein, były dyrektor wykonawczy Council of Jewish Federations and Welfare Funds (CJF).

Teraz warto przyjrzeć się samemu rabinowi Maurice’owi S. Corsonowi. Corson był wybitnym żydowskim edukatorem, który, jak już wspomniano, był związany z różnymi żydowskimi organizacjami opiekuńczymi zanim został współzałożycielem, a następnie prezesem Fundacji Wexnera. Corson został ordynowany na rabina w roku 1960 przez Żydowskie Seminarium Teologiczne, po tym jak wcześniej studiował na Uniwersytecie Cincinnati, gdzie ukończył studia w roku 1955. W roku 1964 Corson został prezesem Religious Education Society w Seattle i pozostał na tym stanowisku do roku 1966.

W ciągu następnej dekady zaczął pracować dla Zionist Organization America w Atlantic City, a wkrótce potem został starszym rabinem w Chizuk Amuna Congregation, którą to funkcję pełnił od 1976 do 1979 roku. W tym samym czasie Hiller pomógł Corsonowi zdobyć stanowisko kierownicze w United Israel Appeal of Canada, gdzie pracował tylko przez rok, zanim dołączył do B’nai B’rith. https://web.archive.org/web/20220526161102/https://prabook.com/web/maurice_s.corson/583139

Po tym, jak został zwerbowany do pełnienia roli przywódczej we wpływowym “tajnym stowarzyszeniu”, Corson pracował jako dyrektor ds. rozwoju w B’nai B’rith International, z siedzibą w Nowym Jorku, co trwało od 1980 do 1985 roku. W tym właśnie okresie w skład zarządu B’nai B’rith wchodzili: Edmond Safra, znany bankier o bliskich powiązaniach z Robertem Maxwellem, a później Jeffreyem Epsteinem; Edgar Bronfman, potomek rodziny stojącej za Seagram’s, którego majątek od dawna wiązał się z przestępczością zorganizowaną oraz Max Fisher, biznesmen z Detroit, który ponownie uruchomił Jewish Agency, pracował jako “prywatny” dyplomata zajmujący się sprawami Izraela, a później służył jako mentor Leslie Wexnera. https://en.wikipedia.org/wiki/Seagram

Jak wspomniano wcześniej, podczas gdy Corson był w B’nai B’rith, po raz pierwszy spotkał Leslie Wexnera, który przekonał go do współzałożenia Fundacji Wexnera (zgodnie z wersją wydarzeń przedstawioną na stronie internetowej fundacji). Mimo że został zwerbowany przez Wexnera, a następnie opuścił organizację B’nai B’rith, Corson został członkiem komitetu wykonawczego B’nai B’rith Hillel Commission w Waszyngtonie w roku 1987.

Inną kluczową postacią, o której warto wspomnieć, jest współzałożyciel Wexner Heritage Foundation, rabin Herbert A. Friedman. W zależności od tego, którą część strony Fundacji Wexnera odwiedzimy, Fundacja ta jest wymieniona jako założona w roku 1983 lub 1985. Jednak Friedman jest wyraźnie wymieniony jako współzałożyciel fundacji i jako osoba, która przez dekadę pełniła funkcję jej prezesa. https://web.archive.org/web/20210508140306/https://www.wexnerfoundation.org/team/rabbi-herbert-a-friedman/

Wexner Heritage Foundation, zgodnie ze swoją stroną internetową, została stworzona “w celu wzmocnienia liderów wolontariuszy w północnoamerykańskiej społeczności żydowskiej.” https://web.archive.org/web/20220103195922/https://www.wexnerfoundation.org/our-story/

W ten sposób powstał program Wexner Heritage, który “dostarcza młodym liderom wolontariatu żydowskiego w Ameryce Północnej dwuletni intensywny program edukacji żydowskiej, pogłębiający ich zrozumienie historii, wartości i tekstów żydowskich oraz wzbogacający ich umiejętności przywódcze.” https://web.archive.org/web/20220103195922/https://www.wexnerfoundation.org/our-story/

Friedman był kapelanem armii amerykańskiej podczas II wojny światowej, a także służył jako “doradca do spraw żydowskich generała Luciusa D. Claya, dowódcy amerykańskich sił okupacyjnych w Niemczech”. Później został osobiście zwerbowany przez Dawida Ben-Guriona, który następnie stał się pierwszym premierem Izraela, do wstąpienia do paramilitarnej grupy Haganah. Haganah była prekursorem armii izraelskiej i była uzbrojona w dużej części przez siatki powiązane z przestępczością zorganizowaną. https://www.tabletmag.com/sections/arts-letters/articles/gangsters-for-zion

Według New York Times, “jako członek Haganah, rabin Friedman uczestniczył w Aliyah Bet, czyli nielegalnym transporcie Żydów europejskich do Palestyny.” https://www.nytimes.com/2008/04/04/nyregion/04friedman.html

W latach 1954-1971 Friedman był dyrektorem naczelnym United Jewish Appeal (UJA) i w tej roli “zebrał ponad 3 miliardy dolarów na wsparcie młodego państwa Izrael.” https://www.nytimes.com/2008/04/04/nyregion/04friedman.html

W tym okresie UJA była ściśle zaangażowana w ponowne uruchomienie Jewish Agency przez mentora Wexnera, Maxa Fishera, co miało miejsce w roku 1970. Fisher był również ściśle zaangażowany w pokrewny United Israel Appeal. W latach 80-tych Wexner był “jednym z największych indywidualnych darczyńców United Jewish Appeal w Ameryce”, a po utworzeniu Wexner Heritage Foundation z Friedmanem, Wexner został wiceprezesem UJA. https://www.nytimes.com/1986/06/08/magazine/rag-trade-revolutionary.html

Podczas gdy Wexner pełnił wymienione funkcje, brał również udział w spotkaniach za zamkniętymi drzwiami z najwyższymi szczeblami izraelskiego kierownictwa, nie tylko na temat “filantropii”, ale również swoich interesów biznesowych. Na jednym z konkretnych spotkań rozmawiał z najwyższymi izraelskimi urzędnikami państwowymi o “chińskich i izraelskich interesach” dotyczących współpracy z jego firmą, The Limited, mających na celu założenie fabryk na okupowanych Wzgórzach Golan. https://www.nytimes.com/1986/06/08/magazine/rag-trade-revolutionary.html

Co godne uwagi, Fundacja Wexnera ma bezpośrednie i kontrowersyjne powiązania z co najmniej jedną byłą izraelską głową państwa, Ehudem Barakiem, który był ściśle związany z Jeffreyem Epsteinem i domniemanym uczestnikiem jego działalności handlu seksem. Jak donosi Israel Today w roku 2019:

    “[Związki Baraka z Fundacją Wexnera] stały się problemem dopiero po tym, jak prawicowy dziennikarz Erel Segal wezwał w październiku ubiegłego roku do zbadania grantu ‘badawczego’ w wysokości 2,3 miliona dolarów, który Barak otrzymał od Fundacji Wexnera, która z kolei przez lata była beneficjentem wkładów finansowych Epsteina. Według Segala, grant, o którym mowa, został przyznany Barakowi w latach 2004-2006, kiedy nie zajmował on żadnego stanowiska publicznego. Barak upiera się, że nie ma uprawnień do ujawniania szczegółów dotyczących owego grantu. Jedynie Fundacja Wexnera może, jeśli tak zdecyduje (wybrali milczenie).”

Kształtowanie liderów

Założony równolegle z Fundacją Wexnera, Wexner’s Heritage Program (WHP) planował połączyć amerykańskich Żydów z ciągle rozwijającym się państwem Izrael. Program został stworzony, aby “rozszerzyć wizję żydowskich liderów-wolontariuszy, pogłębić ich wiedzę żydowską i pewność siebie oraz zainspirować ich do sprawowania transformacyjnego przywództwa w społeczności żydowskiej.” https://web.archive.org/web/20210131041351/https://www.wexnerfoundation.org/programs/wexner-heritage-program/ Fundacja definiuje program jako: “zasadniczo żydowski program nauki i rozwoju przywództwa dla liderów wolontariuszy w Ameryce Północnej”.

Do tej pory w programie wzięło udział około 2000 “liderów”. WHP jest narzędziem standaryzacji pewnego spojrzenia na historię Izraela, a także teksty judaistyczne. Dwuletni program składa się z 36 wieczornych seminariów, które odbywają się co dwa miesiące w wymiarze czterech godzin, a także z trzech krótkoterminowych instytutów letnich, które odbywają się poza miastem, w USA lub w Izraelu. Każdy z tych letnich seminariów trwa od 5 do 7 dni i odbywa się przez cały czas trwania programu.

Podobnie jak w przypadku innych renomowanych programów liderskich, takich jak program Young Global Leader Światowego Forum Ekonomicznego, program Wexner Heritage skierowany jest do bardzo konkretnej grupy wiekowej, a jego adresatami są profesjonaliści w wieku od 30 do 45 lat. Do najważniejszych kryteriów wymaganych od uczestników programu należy wykazanie się zaangażowaniem w sprawy judaizmu, społeczności żydowskiej i/lub Izraela oraz osiągnięciami w zakresie przywództwa w życiu społeczności żydowskiej.

Strona internetowa Fundacji Wexnera twierdzi, że:

“2300 absolwentów Wexner Heritage Program to czołowi świeccy liderzy na poziomie lokalnym, krajowym i międzynarodowym. W 35 miastach, w których zebraliśmy kohorty WHP, praktycznie każda żydowska organizacja gminna jest nadal wspierana przez naszych absolwentów. Zostają oni przewodniczącymi lub prezesami synagog, federacji, JCC, Hillels, szkół dziennych, obozów i wielu innych; często są założycielami lub przewodniczącymi alokacji lub kampanii rocznych. Zasiadają w zarządach JFNA, 70 Faces Media, Foundation for Jewish Camp, International Hillel, AIPAC i J Street; The Shalom Hartman Institute, Pardes, Hadar i każdego amerykańskiego seminarium rabinicznego; Jewish Education Project, Prisma, JDC i wielu innych.”

Warto zauważyć, że spośród tych wymienionych grup, Fundacja Wexnera (a zwłaszcza program Wexner Heritage) cieszy się szczególnie bliskimi związkami z AIPAC. Na przykład Elliot Brandt, krajowy dyrektor zarządzający AIPAC, jest absolwentem programu Wexner Heritage, a w przemówieniu z roku 2018 na dorocznej konferencji politycznej AIPAC, Brandt zauważył, że “większość Zarządu Krajowego [AIPAC] składa się z absolwentów Wexner Heritage, nie mówiąc już o jego regionalnych przewodniczących i niektórych z najbardziej zaangażowanych darczyńców.” https://www.wexnerfoundation.org/the-wexner-network-in-full-force-at-aipac/

FOTO: Elliot Brandt i Alan Dershowitz podczas konferencji politycznej AIPAC 2017. Źródło: Screenshot

Bliskie związki Wexnera z AIPAC nabierają innego wydźwięku, gdy weźmie się pod uwagę nie tylko jego bliskie relacje z powiązanym z izraelskim wywiadem Jeffreyem Epsteinem, ale także fakt, że sam AIPAC ma długotrwałe i kontrowersyjne związki z izraelskim wywiadem. Na przykład, AIPAC był w centrum izraelskiego skandalu szpiegowskiego w USA w połowie lat 80-tych, a także ponownie w roku 2004, kiedy to wysoko postawiony analityk Pentagonu został przyłapany na przekazywaniu wysoce tajnych informacji rządowi Izraela za pośrednictwem najwyższych urzędników AIPAC. https://original.antiwar.com/smith-grant/2012/10/05/spy-crisis-launched-aipacs-think-tank/ https://original.antiwar.com/justin/2007/11/05/aipac-espionage-and-legal-sabotage/

Pomimo obszernych dowodów, zwłaszcza w tej ostatniej sprawie, AIPAC uniknęła zarzutów. Jak zauważył wówczas dziennikarz Grant Smith, “główny prokurator Departamentu Sprawiedliwości w sprawie szpiegostwa [AIPAC], Paul McNulty, został nagle i w niewytłumaczalny sposób awansowany w ramach Departamentu Sprawiedliwości po tym, jak wycofał się z kryminalnego oskarżenia AIPAC jako korporacji”. Zarzuty wobec konkretnych urzędników AIPAC zaangażowanych w sprawę również zostały wycofane. https://original.antiwar.com/smith-grant/2008/08/20/why-bush-will-pardon-aipac-for-espionage/ https://www.theguardian.com/world/2009/may/01/aipac-israel-lobby-lobbying-washington

W latach następujących po inauguracji Wexner Heritage Program, pojawiły się inne podobne działania. W roku 1987 Fundacja Wexnera ogłosiła, że rozpocznie przekazywanie “3-4 milionów dolarów dotacji na pierwszy rok programu poświęconego wzmocnieniu i poprawie profesjonalnego przywództwa w północnoamerykańskiej społeczności żydowskiej”. https://www.jta.org/archive/wexner-foundation-to-channel-3-4-million-in-grants-to-help-enhance-and-improve-professional-leaders

Jak podaje Jewish Telegraphic Agency, “Wexner stwierdził, że Grupa Doradcza wyłoniona spośród czołowych żydowskich naukowców i profesjonalistów wspólnotowych zaleciła skupienie uwagi na trzech krytycznych grupach: rabinach, profesjonalistach wspólnotowych i pedagogach.” Skutkiem tych starań było formalne utworzenie Wexner Graduate Fellowship w roku 1988. Przewodniczącym Komitetu Stypendialnego Wexnera został profesor Henry Rosovsky. https://en.wikipedia.org/wiki/Henry_Rosovsky https://www.jta.org/archive/wexner-foundation-to-channel-3-4-million-in-grants-to-help-enhance-and-improve-professional-leaders

Henry i Harvard

Henry Rosovsky był ekonomistą na Uniwersytecie Harvarda. Podobnie jak Wexner, i jak wielu innych współpracowników Fundacji Wexnera, Rosovsky urodził się z rosyjskich żydowskich rodziców. Dorastał mówiąc po rosyjsku, niemiecku i francusku, a w roku 1940 Rosovsky wyemigrował z rodzicami do Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Podczas II wojny światowej służył w Korpusie Kontrwywiadu Armii USA. 9 lat później został naturalizowanym obywatelem USA. W tym samym roku uzyskał tytuł licencjata na publicznym uniwersytecie badawczym College of William and Mary w Williamsburgu w Wirginii, a następnie w roku 1959 tytuł doktora na Harvardzie. http://campaignforharvardhillel.com/2020/03/11/honoring-henry-rosovsky/

Rosovsky wykładał za granicą jako profesor wizytujący w Japonii na uniwersytetach Hito Subashi i Tokio, a następnie do roku 1965 wykładał japonistykę, ekonomię i historię na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. https://timesmachine.nytimes.com/timesmachine/1969/04/24/78343339.html?pageNumber=36 Wykładał również na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie w Izraelu, również jako visiting professor, a także pracował jako konsultant dla rządu Stanów Zjednoczonych, Azjatyckiego Banku Rozwoju, Banku Światowego i UNESCO.

Rosovsky osiadł na Harvardzie w roku 1965 i przywiózł ze sobą zamiar sprawienia, by życie żydowskie na Harvardzie rozkwitło. Do roku 1978 Rosovsky pomógł założyć Centrum Studiów Żydowskich, którym kierował Harry Wolfson, pierwszy przewodniczący centrum studiów judaistycznych na jakiejkolwiek amerykańskiej uczelni. Rosovsky był pierwszym Żydem, który zasiadał w zarządzie Harvard Corporation. Żona Rosovsky’ego, Nitza Rosovsky, również była obecna na Harvardzie, a w roku 1986, podczas obchodów 350-lecia Harvardu, napisała pracę zatytułowaną “The Jewish Experience at Harvard and Radcliffe”, która prześledziła żydowską historię na uniwersytecie sięgającą roku 1720.

Rosovsky rozwinął bliskie relacje z niektórymi kluczowymi członkami wydziału na Harvardzie, w tym przyszłym sekretarzem skarbu USA i prezydentem Harvardu Larrym Summersem. W roku 2017 Summers stwierdził w wideo-hołdzie złożonym Rosovsky’emu, co następuje: “Trzydzieści pięć lat temu usiadłem w twoim biurze jako młody rekrut na wydział Harvarda i drżałem przed majestatem tego wszystkiego” – powiedział. “Z czasem stałem się mniej onieśmielony i zacząłem cenić twoją mądrość i doświadczenie”. https://news.harvard.edu/gazette/story/2017/11/in-praise-of-harvards-henry-rosovsky-at-90/

FOTO: Henry Rosovsky pozujący z premierem Izraela Menachemem Beginem, Źródło: Harvard Hillel

Rosovsky zaangażował się w działalność Fundacji Wexnera w roku 1987, kiedy to Fundacja Wexnera ogłosiła wspomnianą wcześniej inicjatywę mającą na celu rekrutację, wspieranie i utrzymanie “najwyższej jakości profesjonalnego przywództwa” w amerykańskiej społeczności żydowskiej poprzez udzielanie dotacji osobom i instytucjom. https://www.jta.org/archive/wexner-foundation-to-channel-3-4-million-in-grants-to-help-enhance-and-improve-professional-leaders

Te indywidualne granty zostały przyznane jako stypendia Fundacji Wexnera, a Fundacja wyznaczyła Rosovsky’ego do pełnienia funkcji przewodniczącego Komisji ds. stypendiów Wexnera. https://www.jta.org/archive/wexner-foundation-to-channel-3-4-million-in-grants-to-help-enhance-and-improve-professional-leaders

Gdy Wexner się do niego zwrócił, Rosovsky był już prominentnym i dobrze skoligaconym człowiekiem, a jego koneksje obejmowały takich izraelskich polityków i głowy państw jak Menachem Begin i Yitzhak Rabin. http://campaignforharvardhillel.com/2020/03/11/honoring-henry-rosovsky/

W tym czasie Rosovsky był również publicznie honorowany za swoje liczne osiągnięcia. W roku 1987, po tym jak Wexner rozpoczął kilka swoich filantropijnych przedsięwzięć, Amerykańska Akademia Osiągnięć – edukacyjna organizacja non-profit, która wyróżnia najbardziej utalentowane osoby w kraju – przyznała Rosovsky’emu nagrodę “Golden Plate Award”. https://web.archive.org/web/20220111113217/https://achievement.org/our-history/

Jednym z najważniejszych powiązań Rosovsky’ego, które prawdopodobnie zainteresowały Wexnera, był jego silny związek z Harvard Hillel. To, co dziś określa się jako “Harvard-Radcliffe Hillel”, Harvard Hillel jest powszechnie opisywane jako organizacja usługowa, która zapewnia żydowską edukację, kulturę, religię i szanse społeczne dla studentów i wydziału. Rosovsky był kluczowym graczem w torowaniu drogi dla relokacji Hillel z prostego budynku na obrzeżach kampusu do lokalizacji w sercu życia Harvardu. https://www.jta.org/2017/11/01/united-states/harvard-honors-a-professor-who-helped-its-jewish-life-flourish Późniejsze zaangażowanie Wexnera w Harvard Hillel oznaczało również wejście Epsteina w to, co stało się jego kontrowersyjnym i intymnym związkiem z prestiżową uczelnią.

Zgodnie z artykułem z roku 2003 w Harvard Crimson dotyczącym darowizn Epsteina na rzecz Uniwersytetu, Rosovsky był nie tylko jednym z najbliższych współpracowników Epsteina na Harvardzie, ale także “najstarszym przyjacielem grona” Epsteina, który został przedstawiony Rosovsky’emu przez Wexnera około roku 1991. To właśnie w tym samym roku Epstein i Ghislaine Maxwell rozpoczęli działalność związaną z szantażem seksualnym i handlem seksem.

Rok 1991 był również rokiem, w którym New York Times poinformował, że czterech darczyńców, wśród których byli Leslie Wexner i Jeffrey Epstein, zobowiązało się do zebrania 2 milionów dolarów na budowę nowego centrum studenckiego Harvard-Radcliffe Hillel. We wspomnianym artykule Times wymienia Epsteina jako “prezesa Wexner Investment Company”. https://www.nytimes.com/1991/06/03/style/chronicle-639191.html

Budynek został ukończony w roku 1994 i nazwany Rosovsky Hall na cześć Henry’ego Rosovsky’ego. Rosovsky Hall jest budynkiem o powierzchni 19,500 stóp kwadratowych, którego ukończenie kosztowało 3 miliony dolarów i zawiera dziedziniec ogrodowy, salonik studencki, jadalnię, bibliotekę, biura i wielofunkcyjne sale do nabożeństw i spotkań. https://www.safdiearchitects.com/projects/harvard-rosovsky-hall

Po aresztowaniu Epsteina w roku 2019, dyrektor wykonawczy Hillelu, rabin Jonah Steinberg twierdził, że Epstein jedynie “ułatwił” przekazanie daru, który w rzeczywistości został ofiarowany przez Wexnerów i nie obejmował osobistych pieniędzy Epsteina. Jednak nieobecna obecnie tablica na budynku, cytowana przez Harvard Crimson w roku 2003, wymieniała zarówno Epsteina, jak i Wexnera jako darczyńców odpowiedzialnych za finansowanie budowy centrum.

Steinberg zauważył, że Epstein przekazał 50 000 dolarów na rzecz Hillela w roku 1991, w tym samym roku, w którym dokonano również darowizny na budowę Rosovsky Hall. W kolejnym roku, zapisy z Harwardzkiego Biura Spraw Absolwentów i Rozwoju ujawniają, że Epstein był traktowany jako potencjalny darczyńca przez Uniwersytet, a “najważniejsi szefowie” Harvardu po raz pierwszy oficjalnie spotkali się z Epsteinem, aby “szukać jego wsparcia”. https://ogc.harvard.edu/files/ogc/files/report_concerning_jeffrey_e._epsteins_connections_to_harvard_university.pdf

Nie jest jasne, co dokładnie wynikło z owego spotkania, ponieważ pierwsza oficjalna darowizna Epsteina na rzecz Harvardu została odnotowana w roku 1998, co rodzi możliwość, że wsparcie mogło być udzielone w inny sposób, który niekoniecznie wiązał się z bezpośrednimi darowiznami na rzecz Uniwersytetu.

Faktycznie, kiedy Harvard odrzucił darowizny od Epsteina po jego skazaniu w roku 2008, Epstein nadal przekazywał pośrednio darowizny na rzecz Uniwersytetu, bezpośrednio sponsorując szereg profesorów, jak również studencki klub społeczny na Harvardzie. Epstein mógł przekazywać datki w ten sposób również we wcześniejszym okresie, tym bardziej, że już przed spotkaniem w roku 1992 przekazał datki na rzecz harwardzkiego Hillela.

FOTO: Jeffrey Epstein rozmawia z Larrym Summersem podczas kolacji w roku 2004, którą zorganizował dla najważniejszych nazwisk Harvardu. Na zdjęciu, między innymi również Alan Dershowitz. Źródło: Sott

Warto zauważyć, że pierwsza “oficjalna” darowizna Epsteina dla Harvardu w roku 1998 miała miejsce w tym samym roku, w którym używał on swojego prywatnego samolotu, obecnie powszechnie znanego jako “Lolita Express”, do przewozu ówczesnego zastępcy sekretarza skarbu Lawrence’a “Larry’ego” Summersa. Ówczesny szef Summersa, sekretarz skarbu Richard Rubin, wcześniej ułatwił Epsteinowi pierwszą oficjalną wizytę w Białym Domu Clintonów na początku roku 1993. Summers został rektorem Uniwersytetu Harvarda krótko po tym jak zakończyła się kadencja Clintona, w lipcu 2001 roku. W czasie kadencji Summersa, dostęp Epsteina do kampusu Harvardu i wielu jego najznamienitszych profesorów gwałtownie się zwiększył. Będąc prezydentem Harvardu, Summers nadal latał samolotem Epsteina.

Kształtowanie młodych globalnych liderów

Chociaż powiązania Epsteina z Harvardem zostały poddane szczegółowej analizie, również Wexner w tym samym okresie znacznie zwiększył swoje darowizny na rzecz Harvardu. Jednak rola, jaką mogło to odegrać w ułatwieniu powiązań Epsteina z uniwersytetem, została w dużej mierze przemilczana przez media głównego nurtu.

Także przed przekazaniem przez Wexnera i Epsteina darowizny na rzecz Harvard’s Hillel w roku 1991, filantropijny “rozwój liderów” Wexnera splótł się z Uniwersytetem Harvarda. W roku 1989, rok po uruchomieniu Wexner Graduate Fellowship, powstał program Wexner Israel Fellowship, którego celem było “wspieranie do dziesięciu wybitnych izraelskich urzędników publicznych zdobywających tytuł Mid-Career Master of Public Administration (MC/MPA) w Harvard Kennedy School”.

Per the Wexner Foundation’s website: “The goal of the Fellowship is to provide Israel’s next generation of public leaders with advanced leadership and public management training. More than 280 Israeli public officials have participated in the Israel Fellowship, including leaders who have gone on to become Directors General of government ministries, Generals and Commanders in the Israeli military, and top advisers to Prime Ministers.”

W ramach programu uczestnicy “spotykają się z wysokimi urzędnikami rządu amerykańskiego.” Wexner Israel Fellows ponadto “zobowiązują się do powrotu do Izraela i pozostania w sektorze publicznym przez co najmniej trzy lata po zakończeniu programu.” https://web.archive.org/web/20220103195922/https://www.wexnerfoundation.org/our-story/ https://www.wexnerfoundation.org/programs/wexner-israel-fellowship/

Podobne twierdzenia można znaleźć wśród izraelskich mediów. Na przykład Israel 21c w roku 2002 wypowiedział się o programie w następujący sposób https://www.israel21c.org/the-wexner-israel-program-creative-philanthropy-and-leadership/:

“Szereg absolwentów Wexnera stało się dyrektorami generalnymi ministerstw rządowych. Inni osiągnęli najwyższe szczeble w wojsku, służbie zdrowia i instytucji edukacyjnej. Ale ostatecznie, dla Izraela, wartość programu nie polega na tytułach jego uczestników, ale na jakości przywództwa sprawowanego przez owe osoby na każdym szczeblu.”

W tym samym artykule zauważono również, że Wexner jest zainteresowany tym, aby program ten odbywał się w Harvard’s Kennedy School “ze względu na jakość międzynarodowej ekspozycji, którą umożliwia. Przyciąga on najwyższej klasy liderów sektora publicznego z całego świata, a izraelscy uczestnicy siedzą obok byłych prezydentów i przyszłych premierów wszystkich kontynentów. Stwarza to również rzadką okazję do wysokiej jakości public relations, ponieważ przyszli światowi liderzy mają okazję poznać jedne z najlepszych i najbardziej oddanych osób, jakie Izrael ma do zaoferowania.” https://www.israel21c.org/the-wexner-israel-program-creative-philanthropy-and-leadership/

Wśród 10 absolwentów pierwszego rocznika Wexner Israel Fellows znalazł się Shay Avital, wybitna postać przywódcza w izraelskim wojsku, który najpierw pełnił służbę pod zwierzchnictwem brata Benjamina Netanyahu, Yonatana Netanyahu. https://www.wexnerfoundation.org/app/classList/75?class=Class%201

Inni absolwenci to Avinoam Armoni, były specjalny doradca Teddy’ego Kolleka, a także premierów Izraela; Moshe Lador, były izraelski prokurator państwowy; Arik Raz, były gubernator izraelskiego regionu Misgav; Uzi Vogelman, obecny sędzia Sądu Najwyższego Izraela; Eduardo Titelman Goren, chilijski ekonomista, który odegrał główną rolę w zarządzaniu chilijskim przemysłem wydobywczym miedzi (największym na świecie); oraz Yossi Tamir, dyrektor generalny JDC-Israel, “wiodącej światowej żydowskiej organizacji humanitarnej”. https://www.timesofisrael.com/former-state-prosecutor-who-charged-olmert-says-netanyahu-should-resign/ https://www.timesofisrael.com/justice-uzi-vogelman-said-to-forgo-role-as-head-of-supreme-court/ https://www.mch.cl/2006/06/05/cochilco-encabeza-delegacion-chilena-que-analizara-con-ue-normativa-reach/ https://blogs.timesofisrael.com/yossi-tamir/

Innym ciekawym absolwentem pierwszego rocznika był Amos Slyper, który był zastępcą dyrektora generalnego Państwowego Urzędu Kontrolnego w Izraelu, co czyniło go odpowiedzialnym za audyt izraelskich ministerstw i urzędów. Podczas kadencji Slypera doradcą prawnym tego urzędu był Nurit Israeli, absolwent drugiego rocznika Wexner Israel Fellows. https://www.blankgenealogy.com/histories/Biographies/Levy/Amos%20Slyper%20Memorium.pdf

Jak widać na przykładzie pierwszego rocznika stypendystów, programy Wexner Israel Fellow i aktywna społeczność ich absolwentów dały Wexnerowi znaczną siłę przebicia wśród wybitnych Izraelczyków zajmujących ważne stanowiska w rządzie i przemyśle. Po latach od uruchomienia tego programu, został on rozszerzony o program Wexner Senior Leaders, który “wykorzystuje szkolenie i stypendium Harvard Kennedy School, aby wzmocnić przywództwo izraelskiej służby publicznej i pobudzić innowacyjne, wspólne projekty w departamentach i agencjach rządowych.” https://www.wexnerfoundation.org/programs/wexner-senior-leaders/ W szczególności poszukuje kandydatów z “wyższych stanowisk w sektorze usług publicznych Izraela, w tym służby cywilnej, władz lokalnych, agencji rządowych i sił bezpieczeństwa.” https://www.wexnerfoundation.org/programs/wexner-senior-leaders/

Tak więc, jeszcze przed darowizną Wexnera i Epsteina z roku 1991, Wexner aktywnie sprowadzał wybitnych Izraelczyków, wielu z nich z karierami w izraelskim aparacie bezpieczeństwa narodowego lub w sektorze publicznym, na studia w Harvard’s Kennedy School. W kolejnych latach Wexner stał się jedną z sił przewodnich tej szczególnej szkoły i miał jeszcze większy wpływ na “rozwój liderów” w tej instytucji.

Na krótko przed tym, jak Larry Summers został prezydentem Harvardu, Leslie Wexner, za pośrednictwem Fundacji Wexnera, sfinansowała powstanie Centrum Przywództwa Publicznego (CPL) w Harvard Kennedy School. https://cpl.hks.harvard.edu/history CPL jest opisywany jako “główny poligon szkoleniowy dla wschodzących liderów publicznych w Stanach Zjednoczonych.” https://cpl.hks.harvard.edu/what-we-do

Długoletnim dyrektorem CPL, który prawdopodobnie został wybrany przy bezpośrednim udziale Wexnera, jest David Gergen, doradca byłych prezydentów Nixona, Forda, Reagana i Clintona. Gergen prowadził również równoległą karierę dziennikarską i pod koniec lat 80-tych “był redaktorem naczelnym U.S. News & World Report, współpracując z wydawcą Mortem Zuckermanem.” Zuckerman był bliskim współpracownikiem Epsteina i kupił New York Daily News po śmierci poprzedniego właściciela, Roberta Maxwella. Gergen jest również wieloletnim członkiem Council on Foreign Relations i Komisji Trójstronnej, których członkiem był również Epstein.

Wkłady Wexnera do harwardzkiego CPL osiągnęły 19,6 miliona dolarów do roku 2006 i wyniosły ponad 42 miliony dolarów do roku 2012. Warto zauważyć, że w tym okresie Jeffrey Epstein – jeden z najbliższych współpracowników Wexnera do czasu ich rozstania w latach 2007-2008 – również nawiązywał ważne kontakty i uzyskiwał bezprecedensowy dostęp do szkoły. https://news.harvard.edu/gazette/story/2006/06/wexners-pledge-additional-6-3-million-to-center/

W roku 2006, kiedy Wexnerowie ogłosili dodatkową darowiznę w wysokości 6,8 mln dolarów na rzecz CPL, Harvard Crimson zacytował Gergena, mówiącego: https://news.harvard.edu/gazette/story/2006/06/wexners-pledge-additional-6-3-million-to-center/:

 “To był wielki osobisty przywilej pracować z Lesem i Abigail Wexner przez ostatnie pół tuzina lat, na Uniwersytecie i poza nim. Oboje są samodzielnymi liderami – ludźmi z wizją, wyobraźnią i gorącym zaangażowaniem w podnoszenie jakości życia publicznego. Okazali się wspaniałymi partnerami”.

W roku 2014 Gergen uczestniczył w gali z okazji 30-lecia Fundacji Wexnera, prowadząc sesję, podczas której przeprowadził obszerny wywiad z byłym premierem Izraela Szimonem Peresem. https://www.wexnerfoundation.org/aiovg_videos/a-conversation-between-shimon-peres-and-david-gergen/

Przed drugim aresztowaniem Epsteina, zdominowane przez Wexnera CPL doświadczyło, że współpracownicy Epsteina, tacy jak Glenn Dubin https://en.wikipedia.org/wiki/Glenn_Dubin i Leon Black https://en.wikipedia.org/wiki/Leon_Black, wkradli się do jego najwyższych organów kierowniczych. Na przykład Dubin został członkiem rady doradczej CPL, której Leslie i Abigail Wexner współprzewodniczą. Zarówno Wexner, jak i Dubin byli naciskani, aby wycofali się z owej rady po drugim aresztowaniu i późniejszej śmierci Epsteina i w lutym 2020 roku odeszli. https://www.thecrimson.com/article/2020/3/17/dubin-wexner-harvard-kennedy-school-departures/

W tamtym czasie Harvard Crimson odnotował, że szefowa personelu ówczesnego prezydenta Harvardu Lawrence’a Bacowa, Patricia Bellinger, została dodana do zarządu L Brands należącego do Wexnera (obecna nazwa korporacyjna The Limited). https://www.thecrimson.com/article/2020/2/10/wexner-l-brands/ https://en.wikipedia.org/wiki/Lawrence_Bacow

W owym czasie Dubin został wymieniony w dokumentach sądowych jako jeden z mężczyzn, z którymi Virginia Giuffre była zmuszana do uprawiania seksu, gdy była pod kontrolą Epsteina, a innym był profesor prawa Harvardu Alan Dershowitz https://en.wikipedia.org/wiki/Alan_Dershowitz. Ponadto, jak zauważył Crimson, “były menadżer domu Dubinów, Rinaldo Rizzo opowiedział o swoim spotkaniu z 15-letnią dziewczyną, która prawdopodobnie była sprzedawana przez Epsteina, a która została przywieziona do domu Dubinów w roku 2005”. W roku 2010 Dubin przekazał CPL 5 milionów dolarów, które miały posłużyć do stworzenia własnego stypendium mającego na celu “rozwój liderów”, zwanego Dubin Graduate Fellowships for Emerging Leaders. https://www.thecrimson.com/article/2019/8/18/dubin-epstein-unsealed-docs/

Innym przykładem jest Leon Black, z Apollo Global Management, którego “filantropijna” fundacja rodzinna również była przez lata zarządzana przez Epsteina, a który zasiadał w radzie kierowniczej CPL. Black nie zrezygnował jednak ze swojego stanowiska po tym, jak skandal z Epsteinem stał się problemem na skalę krajową. Jednak po tym, jak Wexner i Dubin opuścili swoje stanowiska w radzie doradczej, związek Blacka z Epsteinem wzbudził duże zainteresowanie mediów, a także “wewnętrzne śledztwo” w Apollo. https://www.sec.gov/Archives/edgar/data/1411494/000119312521016405/d118102dex991.htm

Od roku 2022 Black nie figuruje już na stronie CPL jako członek jej rady kierowniczej. https://cpl.hks.harvard.edu/leadership-council

W roku 2006 powstały plany, aby finansowany przez Wexnera CPL połączył się z programem Young Global Leaders (YGL) Światowego Forum Ekonomicznego. Światowe Forum Ekonomiczne, które określa się jako wiodący moderator “partnerstwa publiczno-prywatnego” na skalę globalną, pierwotnie stworzyło to, co miało stać się YGL, w roku 1992 pod nazwą Globalni Liderzy Jutra. W roku 2004 został on przemianowany na program YGL.

W ostatnich latach Forum i jego program YGL zyskały złą sławę w niektórych kręgach, szczególnie po tym, jak klip z prezesem Forum Klausem Schwabem trafił do sieci. W tym klipie Schwab mówi o programie YGL co następuje:

 “Muszę powiedzieć, że wtedy wymieniam takie nazwiska jak pani Merkel, nawet Władimir Putin i tak dalej oni wszyscy byli Młodymi Globalnymi Liderami Światowego Forum Ekonomicznego. Ale to, z czego jesteśmy naprawdę dumni teraz dzięki młodemu pokoleniu, jak premier Trudeau, prezydent Argentyny i tak dalej, to fakt, że przenikamy do gabinetów… To prawda w Argentynie i to prawda we Francji teraz…”

Warto zauważyć, że ten klip dotyczy dyskusji z roku 2017 pomiędzy Klausem Schwabem a Davidem Gergenem z CLP, która odbyła się w Harvard Kennedy School. We wstępie do owej dyskusji podkreśla się bliskie związki pomiędzy Harvard Kennedy School a Światowym Forum Ekonomicznym, a także wspomina się, że uczestnicy YGL są również obecni w Harvard Kennedy School i biorą udział w sesji wykonawczej. Gergen, oprócz swoich licznych funkcji i nominacji, jest też byłym członkiem zarządu Schwab Foundation for Social Entrepreneurship, którą Klaus Schwab współzałożył z żoną w roku 1998, i jest także współpracownikiem agendy Światowego Forum Ekonomicznego. https://www.weforum.org/people/david-r-gergen/

CPL rozpoczął organizowanie Sesji Wykonawczej dla uczestników Young Global Leader, aby umożliwić “Młodym Globalnym Liderom znacznie większą możliwość tworzenia osobistych relacji i więzi, które będą zachęcać liderów do współpracy w wielu sektorach, w celu rozstrzygania międzynarodowych kwestii i problemów w przyszłości.” https://web.archive.org/web/20170221003018/https://www.clintonfoundation.org/clinton-global-initiative/commitments/wefs-young-global-leaders-summer-executive-program

Wspomniane sesje wykonawcze były “zaprojektowane i prowadzone przez Kennedy School of Government”, a znaczna część zebranych funduszy była związana z Clinton Global Initiative (CGI). W roku 2007, obrońcy Epsteina twierdzili, że Epstein odegrał główną rolę w rozwoju CGI, pisząc do prokuratorów federalnych, że “Pan Epstein był częścią pierwotnej grupy, która stworzyła Clinton Global Initiative, opisanej jako projekt ‘skupiający społeczność globalnych liderów w celu opracowania i wdrożenia innowacyjnych rozwiązań niektórych z najbardziej palących wyzwań na świecie'”. https://news.yahoo.com/epstein-lawyer-claimed-alleged-pedophile-223701676.html

W tamtym czasie dyrektorem wykonawczym CPL, pracującym pod kierownictwem Davida Gergena, była Betsy Meyers, była starsza doradczyni prezydenta Clintona, zajmująca się głównie kwestiami kobiet. http://betsymyers.com/about-betsy Meyers odegrała również “kluczową rolę podczas próby reelekcji Clintona w roku 1996”. Korupcja towarzysząca kampanii reelekcyjnej Clintona w tamtym roku i powiązania samego Epsteina z tym zjawiskiem są kluczowym tematem mojej, mającej się wkrótce ukazać książki. https://www.trineday.com/products/one-nation-under-blackmail

Niesławny cytat Klausa Schwaba o “przenikaniu do gabinetów” może stanowić wyjaśnienie zaangażowania Leslie Wexnera na przestrzeni dziesięcioleci w “rozwój liderów” w amerykańskich społecznościach żydowskich, w Izraelu i poza nim. Przez prawie 40 lat koncentrowania się na szkoleniu wpływowych mężczyzn i kobiet w amerykańskim społeczeństwie żydowskim, a także w izraelskim rządzie i sektorze prywatnym, idee i polityki, które przynoszą Wexnerowi korzyści zarówno osobiste, jak i zawodowe, były wpajane pokoleniom liderów i influencerów, którzy następnie wywierają wpływ na wielu innych. W konkretnym przypadku stypendystów Wexnera z Izraela, Wexner był w stanie “spenetrować” kluczowe stanowiska w rządzie Izraela, a nawet w jego aparacie bezpieczeństwa narodowego/wywiadu, dzięki ludziom, których finansował i którzy uczestniczyli w kursach ukształtowanych przez poglądy Wexnera i będących ich odzwierciedleniem.

W ciągu ostatnich dwóch dekad Wexner stał się jednym z głównych darczyńców Harvard Kennedy School, co pozwala na podobne działania, ale tym razem w odniesieniu do liderów, którzy działają i wpływają na podmioty znajdujące się zdecydowanie poza granicami globalnej społeczności żydowskiej.

Konkretne motywacje Wexnera odnośnie ustanowienia i utrzymywania owej legalnej, aczkolwiek masowej operacji wywierania wpływu, która była analogiczna do operacji wywierania wpływu opartej na szantażu przez Epsteina, nigdy nie zostały ujawnione.

Jednakże zastanawiając się nad tym, dlaczego chciał on formować mocarzy na czas obecny i na przyszłość, warto wziąć pod uwagę mniej znane powiązania Wexnera, w tym z przestępczością zorganizowaną i z Jeffreyem Epsteinem.

Leslie Wexner’s Young Global Leaders