Rok 1915: Holokaust Ormian dokonany przez kryptożydów tureckich

W tamtym czasie, władzę w Turcji bynajmniej nie sprawował sułtan, ale świecka i masońska junta, która go zdetronizowała, czyli “Młodzi Turcy”, której członkowie – kryjący się pod tureckimi nazwiskami – byli w rzeczywistości fałszywie nawróconymi Żydami (dunmeh) zachowującymi w swoich działaniach – zgodnie z dyrektywami znanego “mesjasza” Sabbataja Zeviego (1626-1676 – patrz odnośnik poniżej) – wierność jego podstawowej zasadzie: “Zbawienie osiąga się przez grzech”.

Prawdziwy holokaust: ludobójstwo Ormian z roku 1915 (około 2 miliony ofiar)

“W roku 1915, w wyniku zaleceń lobby żydowskiego, rząd młodoturecki wyeliminował Ormian z Anatolii. W ten sposób gospodarka kraju znalazła się w rękach żydowskiego kapitału”. – Ekrem Buğra Ekinci z The Daily Sabah Turkish, 13 października 2017 r.

Johann von Bernstorff (ambasador Niemiec): “Sposób, w jaki rozwiązano problem ormiański, jeży włos na głowie, wciąż widzę przed oczami cyniczną minę Talaata, gdy wskazał, że kwestia ormiańska została rozwiązana”. 1

Einar af Wirsén (dyplomata szwedzki): «Kiedy uporczywie pytałem go o kwestię ormiańską, powiedział kiedyś z uśmiechem: “Czego do cholery chcesz? Sprawa jest załatwiona, nie ma już Ormian”». 2

Henry Morgenthau (ambasador amerykański – Żyd): “Wszelkie zbrodnie – jakie najbardziej perwersyjne instynkty ludzkiego umysłu mogą wymyślić oraz wszelkie wyrafinowane prześladowania i niesprawiedliwość, jakie najbardziej zwyrodniała wyobraźnia może sobie wymyślić – stały się codziennymi nieszczęściami owego pobożnego ludu: jestem pewien, że cała historia rasy ludzkiej nie zawiera ani jednego epizodu tak strasznego jak ten: wielkie masakry i prześladowania z przeszłości wydają się prawie nieistotne w porównaniu z cierpieniami rasy ormiańskiej w roku 1915”. 3

FOTO: Po lewej Mehmed Talaat Pasha z Ismailem Enverem Pashą i tureckim pułkownikiem Halilem Samim Beyem. (University of Princeton Press). Wszyscy przywódcy zamachu stanu byli dunmeh, czyli kryptożydami wywodzącymi się z sekty Sabbataja Zeviego. To oni ponoszą odpowiedzialność za ludobójstwo Ormian. https://en.wikipedia.org/wiki/Talaat_Pasha https://en.wikipedia.org/wiki/Enver_Pasha https://en.wikipedia.org/wiki/Halil_Sami_Bey

W dniu 30 maja 1915 roku, Talaat Pasha ogłosił ustawę Tehcir https://en.wikipedia.org/wiki/Temporary_Law_of_Deportation, która na papierze (czyli oficjalnie) była środkiem bezpieczeństwa, który według Turków miał zapobiec powstaniu rosyjsko-ormiańskiemu poprzez przymusowe przeniesienie obywateli Armenii do Mezopotamii i Syrii. 4

Była to historia, którą tzw. Młodzi Turcy opowiedzieli światu, aby uniknąć i zminimalizować jakąkolwiek dezaprobatę publiczną lub sprzeciw z zagranicy. Relokacje polegały na zmuszeniu nieuzbrojonych Ormian do przemarszu do obozów koncentracyjnych znajdujących się na wewnętrznych pustyniach Anatolii i Syrii – a owe obozy nie były zaopatrzone w żaden prowiant niezbędny do przetrwania. 5

Majątek tych ludzi został skonfiskowany i sprzedany nowo przybyłym (na ich miejsce); często w pierwszej kolejności mężczyzn zabijano, zaś kobiety były masowo gwałcone i obracane w miewolnice.

Oskarżenie o bunt na rzecz Rosji zostało wykorzystane jako usprawiedliwienie i przykrywka. Amerykański ambasador, Żyd – Henry Morgenthau gorączkowo odnotował: “Czy otrzymałeś mój raport 841? – Nasilają się deportacje i ekscesy wobec pokojowo nastawionych Ormian, a z wstrząsających relacji naocznych świadków wynika, że pod pretekstem odwetu za bunt trwa kampania eksterminacji rasowej.

Protesty i groźby są niepotrzebne i prawdopodobnie podżegają rząd osmański do bardziej drastycznych środków, ponieważ są zdeterminowani, aby zrzec się odpowiedzialności za całkowite zlekceważenie kapitulacji, i uważam, że nic poza prawdziwą siłą, której Stany Zjednoczone najwyraźniej nie są w stanie wywrzeć, nie będzie w stanie w wystarczającym stopniu zaradzić owej sytuacji. ” 6

W dniu 25 marca 1915 r. Talaat stwierdził: “Obowiązkiem nas wszystkich jest realizacja szlachetnego projektu wymazania istnienia Ormian, którzy przez wieki stanowili barierę dla postępu cywilizacyjnego Imperium”. ” 8

Holokaust Ormian nie zatrzymał się na granicach Turcji; wojska osmańskie pod naciskiem Młodych Turków najechały również Persję. Podczas tej inwazji chrześcijańscy Ormianie i Asyryjczycy zostali zmasakrowani. W tamtym czasie, przez najeźdźców tureckich i kurdyjskich została wyeliminowana w Persji około połowa chrześcijańskich Asyryjczyków, wraz z około czterema piątymi chrześcijańskich przywódców asyryjskich. 10

Dwa miesiące po rewolucji bolszewickiej (w dużej mierze kierowanej przez Żydów), nowy rząd rosyjski rozpoczął wycofywanie wojsk rosyjskich z Kaukazu. To pozbawiło Ormian jedynego sojusznika i naraziło ich pozostałą populację na wyginięcie. W tym czasie ostatnim schronieniem dla tych ludzi był niewielki pozostały obszar historycznej Armenii, skupiony wokół góry Ararat. 11

Holokaust Ormian jest do dziś negowany przez Turcję. Do niedawna o samym ludobójstwie wiedzieli wyłącznie obserwatorzy z zewnątrz, podczas gdy państwo tureckie twierdziło, że ludobójstwo było w rzeczywistości tylko wojną domową. Jedynym bezpośrednim dowodem na dokonanie zamierzonego ludobójstwa były przetłumaczone telegramy napisane w roku 1921, The Memoirs of Naim Bey, przy czym wiele z oryginalnych depesz zaginęło.

Jednak w październiku 2016 r. prof. Taner Akçam odnalazł zarchiwizowane depesze osmańskie, które potwierdziły wiarygodność różnych wydarzeń opisanych we Wspomnieniach Naima Beya i potwierdziły, że nie były one jedynie wymysłem dla celów propagandowych. 25

Wiarygodność ta została dodatkowo potwierdzona po odkryciu “dymiącego pistoletu” w kwietniu 2017 r., czyli oryginalnego telegramu z zapytaniem o mordowanie Ormian.

Urzędowy telegram rządu Młodych Turków bezpośrednio pytał, czy deportowani Ormianie są zabijani, czy “po prostu wydalani i deportowani”.

“Czy deportowani stamtąd Ormianie zostaną zlikwidowani? Czy problematyczni ludzie, o których donosiliście, że zostali wygnani i deportowani, zostali zlikwidowani, czy tylko wydaleni i deportowani? Proszę o uczciwy raport”. 26

Jest to telegram na osmańskim papierze urzędowymi z osmańskim systemem kodowania, zdobyty przez ormiańskiego księdza katolickiego Krikora Guergueriana. Przechowywał on dowody w prywatnym archiwum, które było strzeżone przez jego siostrzeńca. Kwestia ta spowodowała ponowne otwarcie konfliktów między Turcją a społecznością międzynarodową.

W związku z niedawno otwartym międzynarodowym dramatem Holokaustu Ormian, negowanym przez turecki rząd, możemy znaleźć kilka interesujących informacji na temat początków rewolucji młodotureckiej. Rewolucja Młodych Turków wybuchła w Salonikach. Saloniki były wówczas największym żydowskim miastem na świecie, w którym Żydzi stanowili ponad połowę populacji. Według wiodącej tureckiej gazety w niedawnym artykule z 13 października 2017 r.; 28: “Najważniejszym finansistą i mentorem Komitetu Unii i Postępu (CUP), który przejął władzę w 1908 r., był urodzony we Włoszech żydowski bankier z Salonik, Emmanuel Carasso. Kiedy Grecy, którzy do tego czasu mieli uprzywilejowany status, popadli w niełaskę po masakrze w Konstantynopolu w 1821 r., Żydzi żywili nadzieję na drugą szansę. Jednakże, ze względu na ich zaplecze rozproszone po całej Anatolii, Ormianie pojawili się jako pierwsi dzięki ich nadwyżce kapitałowej. Zgodnie z zaleceniami żydowskiego lobby, w roku 1915 rząd Młodych Turków usunął Ormian z Anatolii. Gospodarka kraju pozostała więc w rękach kapitału żydowskiego. Carasso, który był członkiem komitetu, który poinformował Abdülhamida II https://en.wikipedia.org/wiki/Abdul_Hamid_II o jego detronizacji, był najbliższym powiernikiem Talata Paszy, postaci stojącej za ustawą deportacyjną. Kiedy Talat Pasza uciekł za granicę w roku 1918, cały swój majątek powierzył Carassowi. Aby wziąć aktywny udział w tworzeniu rządu w Ankarze, przed swoją śmiercią Carasso powrócił do ojczyzny”.

W swojej książce Banality of Indifference, Yair Auron twierdzi, że żydowscy obywatele Turcji w tym okresie byli całkowicie bierni wobec eksterminacji Ormian. Odnosząc się do stosunku Żydów do Ormian, pisał: “Lekki grymas ust, krótkie westchnięcie i nic więcej. Ormianie to nie Żydzi, a według powszechnej opinii, Ormianie to nikt inny jak Amalek! Amalek? Czy zamierzamy udzielić im pomocy? Komu? Amalekowi? Nie daj Boże!”29

Podczas wielkiego pożaru Smyrny w roku 1922, w którym spłonęły greckie i ormiańskie części miasta, podczas gdy części tureckie i żydowskie zostały oszczędzone, żydowscy nauczyciele twierdzili, że to Grecy lub Ormianie wzniecili pożar. 30

Ta obojętna i lekceważąca postawa była również widoczna w kręgach żydowskiej “Anti-Defamation League”, która w roku 2007 prowadziła kampanię przeciwko uznaniu przez rząd USA Holokaustu Ormian.

“Foxman w końcu uznał ludobójstwo Ormian w swoich uwagach. Stanowiło to obiecującą zmianę, biorąc pod uwagę fakt, że jedyne formalne oświadczenie Żydowskiej Ligi Antydefamacyjnej w sprawie ludobójstwa jest sformułowane w sposób, który skutecznie omija intencje wymagane do stwierdzenia ludobójstwa przez Konwencję Narodów Zjednoczonych dotyczącą ludobójstwa”. 31

Oświadczenie to, wydane w roku 2007, głosiło, że “konsekwencje” masakr Ormian przez Turków były “równoważne” ludobójstwu, sugerując, że nie była to zaplanowana eksterminacja. Oświadczenie to zostało powszechnie ocenzurowane, ale żądania jednoznacznego potwierdzenia zostały przez ADL odrzucone”.

Należy tutaj zauważyć, że amerykański ambasador w Turcji, Henry Morgenthau sam był Żydem i szybko stał się jednym z najbardziej zagorzałych zwolenników uznania tego ludobójstwa, a nawet wezwał do amerykańskiej interwencji w celu ochrony ormiańskich ofiar. Ale oczywiście wyjątki nie łamią reguły.

Świat po II wojnie światowej posłużył do skoncentrowania wszystkich dyskusji na uprzedzeniach wobec koczowniczych mniejszości etnicznych. Temat ten jest bardzo dobrze zbadany, z uwzględnieniem wszystkich możliwych etnicznych i politycznych przyczyn. W przeciwieństwie do tego, nie omawia się szerzej uprzedzeń i ucisku wobec narodowości indoeuropejskich, ich kultury i praktyk religijnych. Chociaż wydarzenia te są bagatelizowane w sferach społeczno-akademickich świata zachodniego, chrystofobia i eurofobia nie tylko miały miejsce w przeszłości, ale wciąż trwają.

………………

Kim był Sabbatai Zevi? https://en.wikipedia.org/wiki/Sabbatai_Zevi

Sabbataj Zevi jest postacią dobrze znaną w kulturze żydowskiej i zadziwiające jest to, że nigdy nie wspomina się o nim w europejskich kręgach kulturowych. Jest on kluczową postacią w kulturze żydowskiej, ponieważ jest pierwszą osobą po Chrystusie, która około 1600 roku ogłosiła się mesjaszem. W roku 1666, schwytany przez muzułmanów, zostaje postawiony przed wyborem: albo wyrzeknie się swej wiary, albo zostanie zabity. Przechodzi więc na islam. Jednakże jest to w rzeczywistości fałszywa apostazja, ponieważ w tajemnicy nadal pozostaje Żydem. Co więcej, w jego mistycznej wizji staje się to “świętą apostazją”, ponieważ nadejście mesjasza, które zbiega się z ostatecznym królestwem, znosi prawo, więc wszystko jest zgodne z prawem, także przestępstwo. Po przybyciu do Turcji, tworzy ugrupowanie dumneh, bardzo ważne w historii Turcji. Ta pozornie muzułmańska sekta, w tajemnicy, oprócz sprawowania obrzędów żydowskich, celebruje inne obrzędy typowe dla perwersyjnej gnozy i sekt ezoterycznych, takie jak gaszenie świateł, sodomia, kazirodztwo. W wieku mesjasza bowiem wszystko jest dozwolone. Sekta ta rozpowszechniona zostaje również w innych kręgach diaspory żydowskiej.

“Przekroczyć zakaz, aby go wypełnić”, ponieważ zbawienie osiąga się przez grzech, który im jest większy, na przykład apostazja, tym skuteczniejszy dla zbawienia. Jest to teza rozpowszechniona również w innych obłędnych gnozach. Wokół “mesjasza”, który staje się apostatą, aby dopełnić zbawienia, rodzi się sekta, między innymi dlatego, że Zevi nakazuje swoim wyznawcom żenić się pomiędzy sobą, co produkuje wewnętrzną żydowską endogamię.

Odnośniki:

1  A., Bernstorff (2011). Memorie del conte Bernstorff. Edizioni Kessinger. ISBN 1-169-93525-7.

2  Avedian, Vahagn (21 maggio 2008). “Il genocidio armeno del 1915: dalla prospettiva di un piccolo stato neutrale: la Svezia” (PDF) . Università di Uppsala. Estratto 17 giugno il 2016.

3  Henry Morgenthau, La storia dell’ambasciatore Morgenthau, pagina 119, Blackmask Online

4  Akçam, Taner (2006). Un atto vergognoso. New York: Holt & Co., pp.165, 186–187.

5  Mikaberidze, Alexander (2015). “Legge Tehcir”. A Whitehorn, Alan. Il genocidio armeno: la guida di riferimento essenziale. ABC-CLIO. ISBN 1610696883.

6   http://origins.osu.edu/milestones/april-2015-armenian-genocide

7   https://er.anca.org/akcam-the-authenticity-of-the-naim-efendi-memoirs-and-talat-pasha-telegrams-2/

8  Naim Bey., . (1920). Le memorie di Naim Bey: documenti ufficiali turchi relativi alle deportazioni e ai massacri degli armeni. Londra: Hodder e Stoughton.

9 http://www.armradio.am/en/2015/02/26/armenians-have-a-high-genetic-affinity-to-ancient-europeans-new-study-reveals/

10  Baumer, Chiesa d’Oriente, a 263. La Chiesa d’Oriente: una storia illustrata del cristianesimo assiro, Christoph Baumer, IB Tauris, 2006.

11   http://www.panarmenian.net/eng/details/179324/

12Bobeliano, Michael (2009). Figli dell’Armenia: un genocidio dimenticato e la lotta secolare per la giustizia. New York: Simon & Schuster. P. 34. ISBN 1-4165-5725-3.

13  Akçam, T. (2006). Un atto vergognoso: il genocidio armeno e la questione della responsabilità turca. Macmillan.

14Walker, Christopher J. (1990). Armenia La sopravvivenza di una nazione, 2a ed. New York: St. Martin’s Press. pagine 254–255. ISBN 0-7099-0210-7.

15 Dadrian, Vahakn N. La storia del genocidio armeno: conflitto etnico dai Balcani all’Anatolia al Caucaso. Oxford: Berghahn Books, 1995, p. 192. ISBN 1-57181-666-6

16  “Combattimenti a Costantinopoli.; Il patriarca armeno assalito – Soldati e rivoltosi uccisi”. New York Times. 29 luglio 1890.

17 “Abdulhamid II | biografia – sultano ottomano”. Estratto il 29/09/2015.

18  I popoli ottomani e la fine dell’Impero di Justin McCarthy (2007), p. 200-205

19  Hanioğlu, M. Şükrü, Le idee politiche dei giovani turchi.

20 http://archive.is/LHJkH

21  Roth, C. (a cura di). (1972). Enciclopedia Judaica (Vol.15). Enciclopedia Giudaica. P.544

22  E. Karsh, Gli imperi della sabbia: la lotta per il dominio in Medio Oriente, 1789-1923.

23  Clog, pag. 98.

24  https://mosaicmagazine.com/picks/2017/12/the-ottoman-balfour-declaration/

25 http://archive.is/8gpWZ

26 http://archive.is/dzIvs

27 http://archive.is/ZINFw

28 http://archive.is/LHJkH

29  Ya’ir Oron, La banalità dell’indifferenza: il sionismo e il genocidio armeno, Transaction Publishers, Londra, 2002, p.126.

30  The Post Magazine e Insurance Monitor, volume 85, numero 2 (1924), Buckley Press, [2] p. 2153

31 https://archive.is/WS7eA

INFO: https://www.maurizioblondet.it/90789-2/

………………..

TO ŻYDZI UKARTOWALI HOLOKAUST ORMIAN! – http://www.hayary.org/wph/?p=866&lang=en